Koronavirüs Günlerinde Hatırladıklarım ve Keşifler 28

Bilindik grupların dışında yeni bir ada keşfetmek istediğinizde, Groundhogs size misafirperverliğin en hasını gösterecektir. Şimdi bu Korona Günleri'nde "Black Diamond albümüyle bu gruba bir merhaba diyelim. 

Bu arada evde kapalı vaziyette oturuyoruz. İyi ki bu hatırlama ve keşifleri yapıyorum... meşgale oldu. Yoksa delirirdim hani. Bir de korona günlerinde iş yok güç yok. Bu günler geçince bunları toparlayıp, kitap mı yapsam acaba? İsmi de "Bilindik rock grupları dışında keşifler atlası" olsa. Nasılsa bir kaç gün sonra parasız kalacağız. Kitabın telifiyle biraz geçinir gideriz. Dur yeni bir kitap daha aklıma geldi: "Boş Hayaller Klavuzu". 

İsim Babası John Lee Hooker

The Groundhogs 

"Black Diamond"

 (1976)
United Artists Records

Temelleri 1963 yılında atılan İngiliz rock grubu Groundhogs, blues rock grubu olarak başladığı kariyerine hard rock'a evrilerek devam etti. 1970 ile 1972 arasında gitarist ve vokalist Tony McPhee'nin liderliğinde doğan yaratıcı çalışmalarıyla rock dünyasında fırtına gibi estiler. Onların müzikleri progresif müzik dinleyicisini de tatmin edecek nitelikteydi.
The Groundhogs'ın blues temelinden geldiğini söylemiştim, grubun ismi de John Lee Hooker'ın "Groundhog's Blues" şarkısından gelmektedir. Grubun blues temelini seven Mick Jagger'ın isteğiyle 1971 yılındaki Rolling Stones konserlerinin açılışında çalacaklardı. 

Tony McPhee - gitar, vokal
Rick Adams - gitar
Dave Wellbelove - gitar
Martin Kent - bas
Mick Cook - davul

The Groundhogs'un "Black Diamond"albümündeki parçaları şöyle bir mercek altına alalım, şimdi de. Grup elemanlarının kendilerini eşit olarak hissettirdikleri "Fantasy Partner"da vokal nakaratları can alıcı ve direkt hafızaya yerleşecek nitelikte. Ardından muhteşem bir bağlanışla gelen "Live Right", nabız atışı şeklindeki helezonlarıyla içimizi ferahlatıyor. Dinlerken solonun girdiği zamanlamaya bakarsanız, solonun gösteriden çok müziğin duygusuna katkı yapmasının daha doğru yol olduğunu göreceksiniz. 70'lerin o oda içinde yankılanıyormuş gibi gelen vokaliyle bizi içine alan "Country Blues" bir süre sonra hard ile heavy arasında bir kreşendo ile değişime uğrayıp, tansiyonu yükseltiyor. Bu alçalıp yükselmelerde matematik tıkır tıkır işliyor.  Parçadaki patlayıcı gitar solosu da dikkat çekici.  
"Frienzy" parçasından sonra gelen "Pastoral Future" ani bir değişim yaratarak giriyor. Öyle ki bir anda acaba başka bir albüm mü başladı diyorsunuz. Santana'vari bu enstrümantal çalışma bizi gerçekten farklı bir pastoral atmosfere taşıyor. Albümün finalini oluşturan albümle aynı adı taşıyan parça ritmik ve dingin bir akışkanlıkta ama sona doğru Tony McPhee'nin gitar solosuyla nihayete eriyor. 
Groundhogs'un "Black Diamond" albüm kapağında  Tony McPhee'in olmasından da anlaşılcağı gibi grubun starı o. Böyle olmasına rağmen Groundhogs'ta bütün elemanları, grup olma tadında buluyorsunuz. 

Bilindik grupların dışında yeni bir ada keşfetmek istediğinizde, Groundhogs size misafirperverliğin en hasını gösterecektir. Demedi demeyin. İyi dinlemeler.

Aptulika
Koronavirüs Günleri