Gov't Mule ile Blues Yüklemesi!

 

Allman Brothers Band'den tanıdığım ve tutkunu olduğum gitarist Warren Haynes'ın bir Jam Session harikası olan grubu Gov't Mule benim için vazgeçilmezlerdendir. Yeni albümü "Heavy Load Blues" geçen yılın Kasım ayında çıktı. Ve ben dinlemi hep geciktirdim. Artık beklemek olmaz dedim ve iki haftadır hem dinliyor hem de notlar alıyorum. İşte böylece bu yazı oluştu. Buyrun okuyun bakalım ama dinlemeyi asla ihmal etmeyin... hem bunu hem de daha önceki 11 albümü. 

Allman Brothers Band'den beridir, sevip takip ettiğim Warren Haynes'in gitar kullanımı ve başlı başına insanı yörüngesine alan vokali her daim ilgimi çekmiştir. Bunların ötesinde onun bir "Jam Session" harikası olan grubu Gov't Mule ile yaptıkları çalışmalara teklifsiz hemen atılırdım. Onların doğaçlamalarla dolu uzun yorumları - ki bu bir ara yarım saati bile geçerdi - bana doyulmaz tatlar verirdi. Gov't Mule'un yeni albümü "Heavy Load Blues" çıktığından bu yana dinlemek için bekliyor ve tam bitiremiyordum. Bir türlü giriş yapamadım diyebilirim. Bu albümde Gov't Mule öylesine köklere inip saf blues arayışına girmiş ki, albüme girecek kapıyı bulamadım diyebilirim. Dikkatimi çeken ve beni uzaklaştıran ya da mesafeli hale getiren şey parçaların sürelerinin çok uzun olmamasıydı. "Gov't Mule'un yeni albümünü haftalardır çalıp parçalara şöyle kısa kısa baktığımda hep dinlemeyi erteliyordum. Köklerde gezinen yüzde yüz blues albümüydü bu. Warren Haynes ve Gov't Mule elbetteki blues'tan çok uzak değildi ama rock yanı ve doğaçlamarıyla da önemliydi. Acaba bu albümde o yan eksilmiş miydi? soru işaretleriyle kapıyı bir türlü açamıyordum. Hani yazın ilk kez denize giceğinizde kumsaldan yavaş yavaş yürür ve acaba üşür müyüm endişesiyle su belinize gelene kadar yürür ve orada durursunuz. İşte o anda birden kendiniz suya atarsınız ve çıkmak istemezsiniz. İşte ben de en sonunda oturup baştan itibaren dinlemeye başladım aynı o denize ilk giriş gibi oldu. 

Gov't Mule ( soldan sağa) : Jorgen Carlsson, Matt Abs, Danny Louis, Warren Haynes

Gov't Mule denilince benim aklıma hemen gitar ve vokalde yer alan Warren Haynes geliyor. Bu sadece benimle alakalı olmasa gerek, blues rock ile ilgili kişiler için de böyledir ama Gov't Mule gene de bir grup ve diğer elemanlarını göz ardı edersek haksızlık (hatta eşşeklik) ederiz. O halde hemen ve daha fazla vakit kaybetmeden şöyle bir genel olarak Gov't Mule'a bakalım... Gitar ve vokalde elbetteki Warren Haynes yer alırken, tuşlu çalgılar ve orgda Danny Louis, basta Jorgen Carlsson ve davulda Matt Abs grubun ana kadrosunu oluşturuyor. Bu albüm için  trompette Pam Fleming, tenor saksafonda Jenny Hill ve trombonda Buford O'Sullivan da konuk eleman  olarak yerlerini alıyorlar. 

Yazımın başında Gov't Mule'un "Heavy Load Blues" albümüne hemen ısınamadığımı söyledikten sonra bunun nedeni olarak da köklere inen bir blues yapmalarını göstermiştim. Şimdi daha dikkatlice dinlediğimde Warren Haynes'in vokal efektleri kullanmasının beni ilk anda uzaklaştıran etken olduğunu anladım. Kimi zaman ekolu kimi zaman bir tül perde etkisinde buğultu ve hırıltı veren bu efektler hem havalı duruyor hem de kaydın eski tarihlerde yapılmış bir etki vermesini sağlıyor. Bu ilk dinlemelerde benimle albüm arasında bir duvar oluşmasına neden olmuştu ama şimdilerde alıştım bile denilebilir (ama ben gene de bu efektler olmasaydı ya da biraz azaltılsaydı daha iyi olacağı düşüncesindeyim gene de). 

Albüm Elmore James'in klasiği "Blues Before Sunrise" ile başlıyor. Slide gitar ve armonika yorumun kahramanları. Ardından gelen "Hole In My Soul" ile yumuşak tonlu bir yapıya giriyoruz. Slow blues bu parçada nefeslilerin arkadan oluşturduğu fon ile gitarın tadını hissediyoruz. Bu parçada vokal efektlerine gerek duymayan sesiyle Haynes hem kadife gibi yumuşak hem de bir kaplan gibi kükrer hale gelebiliyor, bu da benim keyfimi yerine getiriyor. Üçüncü sırada bizi ismi gibi uyandıran "Wake Up Dead", orgun nefis düzeniyle nefes aldırıyor. 

"Love Is A Mean Old World" ile devam eden albüm ardında gelen "Snatch It Back and Hold It" ile hareketleniyoruz. Bu Junior Wells klasiğinin Gov't Mule yorumu, " Hold It Back" ile birleşerel 8 dakikalık bir "medley" e dönüşüyor ki tadına doyulmuyor. Bu arada albümün bir başka kahramanı da orguyla Danny Louis dersem hiç abartmış olmam hatta eksik etmiş bile olurum. Orguyla her parçaya bir anlam katıyor ama bunu hiç kendini belli etmeden yapıyor. Bu parçada basçı Jorgen Carlsson'u da anmalıyız, zira onun kattığı alt yapı  neredeyse progresif bir tavrı da işe dahil ediyor. Bu medley, albümde ilk dinleyişte sevdiklerimden oldu.  

Ve beni bir anda 1970'lere götüren "Ain't No Love in Heart of the City"e sıra geliyor. Çok eskilerde soul tınısıyla Bobby "Blue" Bland"in meşhur ettiği bu parça dönemin pop plaklarından kafama bir şekilde işlenmişti. Daha sonra 1980'lerde Whitesnake bunu hard rock haline getirerek beynimin unutulmaz koridorlarına yerleştirecekti. İşte şimdi bu parçayı Gov't Mule'ın yorumuyla dinleyecektim. Bu yorum ile ilgili bir not düşmeden edemeyeceğim: Parçayı ilk önce dinleyin ve ardından kulağınızı basgitara vererek dinlemeyi sürdürün derim. Bu Jorgen Carlsson harika bir herif. Southern rock'a İsveç'ten gelen bir esinti adeta. Adamda öyle öne çıkma hevesi yok, öyle farklı bir şey de yapmıyor, sadece olması gerekeni yapıyor ama parçaları adeta sırtında taşıyor. 

İlk olarak 1964'te The Honeyman tarafından plağa alınmış, Lieber ve Stoller şarkısı"(Brother Bill) Last Clean Shirt",  T-Bone Walker, The Animals tarafından seslendirilmişti. Bu sefer de Mov't Mule yorumuyla karşımızda. Ardından gelen bir Tom Waits başyapıtı: "Make It Rain"... Bence oldukça sadık kalınan bir yorum olsa da bir ara Warren Haynes'in içine Tom Waits girdiğini bile sanıyoruz. 

Şimdi sırada albüme adını veren "Heavy Load" var ve hiç bir şey demiyorum, sadece kendinizi sallanan koltuğa bırakın, öyle bir koltuğunuz  yok ise bir yere tüneyin ve dinleyin. Gözünüzü kapatırsanız sıcak bir yaz gününün akşamında hafif bir esintide verandada bu parçayı sadece akustik gitarla canlı olarak dinlediğiniz sanacaksınız. Üç şey söyleyeceğim. Bir: Çok Güzel, İki: Sadece Güzel, Üç: Güzel İşte!

13 şarkılık ve bir saati aşan albümde sona doğru, dört parça var sırada. “Feel Like Breaking Up Somebody's Home” ile verandadan kalkıyor ve yeni bir boyuta geliyoruz. Bas gitarın ağır ve dolgun fonunda org ile gitar dans ediyor ve sololar akıyor. Kayıt ve yorum o kadar canlı ki tonu vücudunuzda hissediyorsunuz. "If Heartaches Were Nickels"ile slow ve balad tadında bir blues ile yüz yüze geliyoruz. 9 dakikalık "I Asked For Water ( She Gave Me Gasoline ) ile tamam diyoruz ve ekliyoruz; "Gov't Mule'a uzun parça yakışır"... Ve finalde "Black Horizon" ile blues'un dibine vurarak noktalıyoruz. 

Parçalar ekonomik sürelerde tutulsa da beklediğimiz bol doğaçlamalı jam session'lar olmasa da blues tadı ağır basan bir Mov't Mule albümü. Bu albümün kayıtlarının canlı yapıldığını söylememe gerek var mı? Zaten dinlerken şu anda evinizde çalıyorlar gibi. Warren Haynes bu zamana kadar bana hiç kötü sürpriz yapmadı. Yaptığı tek sürpriz hep daha fazla doğaçlama oldu. 

APTULİKA