Grateful Dead albümlerini dinlemişimdir ama bazıları tabiki eksik kalacaktı. İşte onlardan biri de bu ilk albümleriydi. Aslında ona dinlemedim demek de ne derece doğru, çünkü onca konser kaydında (hatta sayısı belirsiz bootleg kayıtlarında) bu parçaların yorumlarını çokça dinlemişimdir. Ancak albümü oturup, tümüyle ve alıcı gözü, can kulağı ile dinlemem bu günler nasipmiş.
Efsanenin başladığı an
Grateful Dead
"Grateful Dead"
(1967)
Warner Bros
Grateful Dead için en önemli tanımı çok yıllar önce bir yazıda görmüştüm: "Rock Komünü". Bence bu tanımın uyabileceği tek grup. Tarihi konser salonu Fillmore (East ve West) 'da en fazla konser veren grup olan Grateful Dead, onları her zaman her yerde takip eden dinleyicisiyle ( Deadheads) birlikte bir bütün olarak var olmuştur. Warner Bros
Grateful Dead albümlerini dinlemişimdir ama bazıları tabiki eksik kalacaktı. İşte onlardan biri de bu ilk albümleriydi. Aslında ona dinlemedim demek de ne derece doğru, çünkü onca konser kaydında (hatta sayısı belirsiz bootleg kayıtlarında) bu parçaların yorumlarını çokça dinlemişimdir. Ancak albümü oturup, tümüyle ve alıcı gözü, can kulağı ile dinlemem bu günler nasipmiş.
İflah olmaz bir konser manyağı olan Grateful Dead bu albümden pek mutlu olmamışlar. Bunun nedeni de kendilerini kayıtla sınırlı hissetmeleri ve doğaçlamalar yapamamalarıymış. Albümde yer alan son parça "Viola Lee Blues"ı dinlerseniz, stüdyoda yapılmış değil de bir konserde çalınmış kayıt gibi dinlersiniz. 10 dakikalık bu parçayı girip, kesmeden, biçmeden canlı çalmışlar bitirmişler. Açıkcası çok da iyi yapmışlar, öyle keyif verici bir yapıt ortaya çıkmış ki, döndüre döndüre dinliyorum. Bu ilk albümde doyamadığım ikinci parçada "Good Morning Little School Girl". Bu muhteşem blues klasiğini kim yapmışsa kendinden duygusunu çok güzel katmıştır. (Galiba bu parçaya duygusunu katamayan da hiç yeltenemiyor)
Bu ilk plağın prodüktörü de Rolling Stones'ın "(I Can't Get No) Satisfaction" ile Jefferson Airplane'nin "Surrealistic Pillow" albümlerinde de çalışmış olan David Hassinger'dı.
Jerry Garcia – gitar, vokal
Bill Kreutzmann – davul, perküsyon
Phil Lesh – basgitar ve vokal
Ron "Pigpen" McKernan – org, armonika ve vokal
Bob Weir – ritm gitar
'dan kurulu Grateful Dead'in bu ilk albümü 2017'de çıkışının 50. yılının şerefine yeniden piyasaya çıkarıldı. Bu ilk albümün orijinal 9 parçasının yanısıra 17 yayınlanmamış konser yorumu da eklenmiş. Tabi bunun CD baskısının yanısıra plak formatının da çıktığını söyleyelim.
Grateful Dead albüm kapakları da bir görsel harika hatta bir sanat eseridir ki bu ilk albüm de öyle. 1960'ların Saykodelik konser afişlerinin ustası çizer Stanley Mouse'un yaptığı bu kapaktan ve diğerlerinden bahis edersek, yazının sınırlarını aşar ve "görme biçimleri"ne gireriz. Bu da olabilir ama, herkes uzun yazı gördü mü, kaçacak delik arıyor. O yüzden bunu başka bir yazıya konu edelim diyerek sizi albümle baş başa bırakalım.
Aptulika
Koronavirüs Günleri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder