Eylem Pelit
"Bass Sonatas"
Müzikotek
(2021)
Pandemi döneminde müzik adına her şey durdu ama Eylem Pelit bu durumu değere döndürenlerden biri. Bir yıl içinde yaptığı besteleri tek başına evindeki kayıt olanaklarıyla kaydetmiş ve böylesi muhteşem bir albüm ortaya çıkmış. Altı telli bas gitarıyla eve kapanarak çıkan bu çalışmaya bas solo albümü, bestelere de bas şarkıları dememiz mümkün.
Caz basçılarının önde yer aldığı çalışmalarda genellikle virtüozite gösterileri olur ve bu da dinleme zevkini biraz kaçırabilir. Bu benim yargım ama bunu Jaco Pastorius da bile yaşarım. Stanley Clarke bu durumu aşma durumunda biriydi benim için ama o 1970'lerdeki ilk iki albüm ve tabi "School Days" sonrasında aynı dinleme heyecanını bulamamışımdır hani. Bu yüzden Eylem Pelit'in solo albümünü, hem de eşlik eden bir grup olmadan tek başına yaptığı albümü dinlerken, "bir dizi maharet ve teknik gösteri" ile karşılaşacağım diye çok endişelendim. Oysa albümü çalmaya başlamamla endişem yerle yeksan olduğu gibi birbiri ardına dinlemekten kendimi alamadım. Her biri melodik dokuz parça harika bir akış içinde harika bir dinleme keyfi oluşturuyor. Eylem Pelit altı telli bas gitarıyla bizi karşımızda dört kişilik bir grup varmış illüzyonuna sokuyor.
Yaşadığımız pandemi dönemini anlatan "Covid Diaries", funk bas gitar vuruşlu "One Funky Day", pastoral yapılı "Bach Spring Festival, sanki bir vokal varmış gibi dinlediğim "Tomorrow Never Knows" albümde ilk dikkatimi çeken çalışmalar oldu.
Eylem Pelit'in "Bass Sonatas" albümü caz dinleyicisinin ilgisiz kalmaması gereken bir çalışma olduğu gibi rock dinleyicisinin ve bas gitaristlerin de dikkatine mazhar olacak güzellikte. Hatta türlere bölmeyelim iyi kulak zevki olan herkesin ilgisini çekebileceğini iddia ederim.
Aptulika
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder