Geçenlerde bir arkadaşıma espri olsun diye, Özdemir Asaf'ın
"Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz"
şiirini söylediğimde, yanımızda oturan diğer bir arkadaş
- Ne bu duvar yazısı mı?
diyecekti.
İlk anda biraz bozulsam da kısa bir süre sonra hak verecektim. Bir şiir kitabından bir şiirin bir bölümünü aldığınızda onu bütünden kopartırsınız. Adeta bir çiçeği koparmak gibi.
Elbette bu Özdemir Asaf'ın şiirinin tam halidir ama bir sonraki sayfadaki "Yalnız'ın Durumları" şiirini es geçerseniz, bir çok şey eksik kalır.
*
Nazım Hikmet'in Küba Devrimi için yazdığı "Mutluluğun Resmi" şiirinin,
"Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin
Ama işin kolayına kaçmadan"
bölümünü alırsanız, bütün bir güruh Abidin Dino'nun bu resminin peşine düşer. En sonunda bir uyanık, sıradan bir illüstrasyonu bulur ve bütün millet de bunun Abidin Dino'ya ait ve de isminin "Mutluluğun Resmi" olduğuna inanır. Uzun bir süredir internete girip, Abidin Dino'yu aradığınızda bu resim karşınıza çıkardı. Hatta bir aklı evvel Abidin Dino'nun o hat yazısını andıran güzelim imzasının yerine gelişi güzel bir imza da uydurmasın mı... yani yandı nane keten helva.
*
Şiiri kendi sesimizle kitaptan okumanın güzelliğini vurgulayan bir yazı yazmıştım, şimdi de aklıma şiirlerin bütünlüğü takılıverdi yazayım dedim. Şairler belirli dönemlerde şiirlerini bir kitapta toplar ve bir isim vererek yayımlardı. Bu müzikteki albüm gibi bir şeydi ve o onların o dönemdeki yapılarını ortaya koyardı. Şimdiler de ise sanki bir "best of" gibi seçkiler yapılıyor. Bunlar o şairle tanışmak için güzeldir ama asıl güzel olanı her dönem çıkan şiir kitaplarını tam haliyle ve sırasıyla okumaktır....tıpkı müzik albümlerinde olduğu gibi.
Çiçekleri koparmayın hele ki söz konusu şiir ise o vazoya konulmaz.
Bu şiire niye taktım ki...
Bilemiyorum işte... bu da öyle bir pazar yazısı.
APTULİKA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder