Dün aldığımız İsmail Soyberk'in ölüm haberiyle sarsılmıştık. Oysa aynı gün yani 13 Ocak 2021'de bir başka büyük bas gitaristi daha yitirmişiz.
Neredeyse en az 40 yıl önce bir plağıyla tanıdığım ve deliler gibi sevdiğim bir grup vardır : Vanilla Fudge.
Bu grubu ilk dinlediğim anda o hoparlörden yayılan dolgun ve gümbürtülü (ki o zaman 'katır katır' derdik) bas sesiyle bas gitarın ne neme bir şey olduğunu anlayacaktık.
Ve o aklıma ilk kez böylesi işlenen ve hiç bir zaman da yitmeyecek olan bas gitar sesinin alameti farikası ise: Tim Bogert idi.
Ve 13 Ocak 2021, çarşamba günü bu büyük ustayı 76 yaşında, kansere karşı verdiği uzun bir mücadelenin ardından kaybettik.
Uzun süredir grup arkadaşı olan davulcu Carmine Appice, üzücü haberi bugün bir Facebook gönderisiyle paylaştı. Appice, "Benim için bir kardeş gibiydi. 50 yıldan fazla bir süredir benim arkadaşımdı" diye yazdı. "Tim, türünün tek örneği bir basçıydı. Dünya çapında pek çok basçıya ilham kaynağı oldu. Bir groove tutarken olduğu kadar parçalamada da ustaydı."
Tim Bogert'i ilk olarak 40 yıl önce Vanilla Fudge plağı ile tanımıştım ama o plak 1969 yılında yapılmıştı.
Sonradan Jeff Beck ve Carmine Appice'le birlikte kurdukları süper grup, Beck, Bogert & Appice plaklarıyla bu tutkum artarak sürecekti. Tabi bu arada yer aldığı Cactus grubunu da gecikmeli olarak hepsinin ardından keşfedip, harika blues rock soundlarına tutulacaktım.
1965 yılında kurulan Vanilla Fudge'in, saykodelik ve promo metal denilen bir tarzı vardı. Aslına bakılırsa benim metal diye tutkunu olduğum ise asıl bu tarzdır. Bu grupla Beatles'ın "Ticket to Ride" ve Curtis Mayfield'ın "People Get Ready" gibi popüler şarkıları hard rock ve metal olarak yorumluyorlardı, hem de ne yorum. 1967'de Supremes'in "You Keep Me Hangin 'On" üzerine yaptıkları yorumu ise yeni kuşaklar Quentin Tarantino'nun 2019 filmi Once Upon a Time in Hollywood'un film müziği olarak hatırlayacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder