Yazının başlığına bakıp, "Hisli Gangster ne alaka?" diyebilirsiniz ama şu Popa Chubby'e bakıp bu adamdan bu kadar güçlü blues duygusu nasıl olup da çıkıyor yollu soru işaretini hiç bir zaman cevaplayamadım. Artık öyle bir sorunun cevabını falan aramıyor, yeni bir çalışması çıktığında teklifsiz dinliyor ve bahtiyar oluyorum.
Popa Chubby'nin yeni albümü "Emotional Gangster" geçtiğimiz cuma günü piyasaya çıktı. Tabiki bu buluşmada da sağlam bir blues rock yolculuğuna hazırlıklı olmalıydık.
Popa Chubby yani namı diğer Ted Horowitz, New York sokaklarında başlayan punk yaşam biçimi blues'a evrilerek bu günlere gelmiş. O müzikle iletişimini kuran bir bilge ya da deli ama politikadan aşka ve deha nice konuya blues ile elini sürerken sokak insanı olmasından gelen hissini hep koruyor.
Yeni albümünde Popa'nın blues'un köklerine inişine şahit oluyoruz. Bu seferki buluşmada çılgınlık biraz daha dingin olsa da Howlin Wolfsal kükreyiş derinlerde gizlenmiş. Popa albümlerinde hep bir iki cover olur ve şaşırtıcı bir şekilde seçimler olur bunlar, tıpkı Leonard Cohen parçalatını blues hamurunda yoğrması gibi. Bu serkinde ise Muddy Waters, Willie Dixon ve Howlin Wolf etkili coverlar yerini almış. İşte bunlardan ilki Willie Dixon bestesi olup, Muddy Waters ile özdeşleşmiş olan "Hoochie Coochie Man" olurken bir diğeri de "Dust My Broom". Robert Johnson'un klasiği "Dust My Brown"un Elmore James yorumuyla yüceleşmiştir ve öyle çok rock yorumu yapılmıştır ki, hiç biri bir diğeriyle karışmaz ki bu seferkinde de Popa Chubby ile buluşmuş.
Albümü dinlerken hep Howlin Wolf etkisini hissettim, oysa ki hiç Wolf coverı yoktu. Sonrasında "I'm The Dog" parçasını dinlerken Howlin'in kurt kükreyişlerine bir gönderme gibi hissettim. Ardından gelen "Doing OK" ise bir anda bizi soul etkisine sokuveriyor ve gitarlardaki funk etkisi de harika. Bütünüyle 1970'lerin tadına bir "Motown" etkisiyle duhul ediveriyoruz.
Finale doğru "Fly Away" ile yumuşak tonlarda bir duygu seline giriyoruz. Öyle ki tam anlamıyla 1980'lerin son yarısına özgü bir hard'n heavy balad tadında. Albümde yer alan parçalar arasında hem İngiliz hem de Fransız versiyonu ile yer alan "Why You Wanna Make War" günün anlam ve önemine büyük ve güzel bir gönderme; evet "neden savaş yapmak istiyorsun!"
Hep albümün açılış parçasından başlanmak adetimdir ama bu sefer tersine göndük galiba. Açılış parçası " Tonight I'm Gonna Be the Man" o güzelim slide gitarla ne güzel akılabileceğini gösteren güzel bir başlangıç. "New Way of Walking" ve "Equal Opportunity" güzelliklerin ilk adımı.
Bu adamı yolda görseniz yol değiştirmeniz akıl işidir ama bu adamın yani Popa Chubby'nin albümlerinden uzak durursanız bu tam anlamıyla akılsızlıktır.
APTULİKA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder