Zoe Schwarz Blue Commotion – 2017 - This Is The Life I Choose ( 33 Records )
Blues Perişan için yeni çıkan bir çok blues-rock albüme kulak kabarttım son günlerde. Gerçekten hoşuma giden bu albüm tipik “woke up this morning” klişeleri içermeyen, her şeyi yerli yerinde, ve daha da önemlisi hammond, gitar, bas, davul bandosu için çok iyi düzenlenmiş ve blues'un farklı tonlarını ( kabare tarzı vokaller, manda kasa filtresiz caz gitarlar, yüksek tempolu blues-rock ritmler, hammond'un sürüklediği baladlar ) çeşitlemesine rağmen bir albüm bütünlüğünde bunları sunabilmesi grubun müzikal direktörü gitarist Rob Coral'ın becerisi. Tüm parçaların da bestesi ve düzenlemesi ona ait. Sitesinde dediğine göre Clapton'un tanrı olduğu dönemlerde müziğe merak sardığı için tabi ki blues ile haşır neşir olmaya başlamış. Londra'daki caz çevrelerinde Joe Pass ve Allan Holdsworth gibi isimlerle aynı sahneyi paylaşınca şimdilerde çaldığı manda kasa caz gitarını almış olsa gerek. Zoe Schwarz ve Blue Commotion dışında The Baddest Blues Band Ever! İsimli bir grubu daha var.
Kadrodaki Hammond orgcu Pete Whittaker da John Etheridge, Theo Travis gibi isimlerle çalmış.
Grubun en görmüş geçirmiş müzisyeni davulcu Paul Robinson'un portfolyosu hepsinden de geniş. Paul McCartney, Nina Simone, Jan Hammer, Rod Stewart, Patti Austin, Art Of Noise, Dianne Reeves. Kariyerinin başında Brotherhood Of Man isimli pop grubunda çalmış ( Aptül hatırlar sanırım bu grubu ) Trever Horn'un Video Killed The Radio Star'da davulları o çalmış. Biyografisinde etraflıca çaldığı insanları yazıyor. 2008'de İstanbul Caz Festivali'ndeki Sing The Truth etkinliğinde de yer almış. Session müzisyenlerinin bu tür anıları benim gerçekten okumaktan zevk aldığım yazılar. Ayrıntılara ve müzisyenler arasındaki ilişkilere meraklıysanız harika kaynaklar. ( http://paulrobinsondrummeronline.com/bio/ )
Albümün bonus parçalarından biri de Jack Bruce'un Cream zamanından çok sevdiğim parçası We're going wrong. Aynı kadroyu on senedir koruyan Blue Commotion ile çıkardıkları albümde gruba üflemelilerde ve geri vokalde 3 de konuk müzisyen yardım ediyor.
Bu kadar usta müzisyenin önünde söyleyen Zoe Schwarz'ın “allah” vergisi çok güçlü bir vokali olduğunu söyleyemem ama gerçekten kendine özgü yorumu ve ayrıksılığı var ki bu da benim daha çok takdir ettiğim bir şey. Önümüzdeki senelerde de hatırlayıp, tekrar çalacağınız bir albüm.
Zoe Schwarz - vokaller
Rob Koral - gitarlar
Pete Whittaker - Hammond org
Paul Robinson - davul & vurmalılar
Ian Ellis – saks
Andy Urquhart - trompet
Julie Staines – geri vokaller
Cosmosquad – 2017 – Morbid Tango (Marmaduke Records)
Kalifornia'lı fusion gitarcısı Jeff Kolman'ın sürüklediği power trio formatındaki Cosmosquad yeni albümü "Morbid Tango"yu geçtiğimiz ay Jeff Kolman'ın plak şirketi Marmaduke Records üzerinden yayınladı. Kariyerine 80'lerde davulcu kardeşi ile kurduğu Hard N Heavy grubu VXN ile başlayan gitarist 30 yıllık kariyerinde Glenn Hughes, John Payne's Asia, Chad Smith's Bombastic Meatbats, Danny Seraphine (eski-Chicago davulcusu), Kofi Baker gibi bir çok farklı türde müzik yapan müzisyen ve grup ile albümler yayınladı. Cosmosquad son 20 yıldır solo albümleri ile paralel sürdürdüğü bir proje. Bas gitar uzun yıllardır hem solo albümlerinde hem de Chad Smith’s Bombastic Meatbats'de beraber çaldığı Kevin Chown davul da aynı şekilde devamlı ortak projelerde beraber yer aldığı Shane Gaalaas tarafından çalınıyor. Albümdeki ufak klavye dokunuşları da yine “West Coast” fusion caz camiasının bilinen isimlerinden Jeff Babko ile halledilmiş.
Son 20 yıldır bir çok rock ve metal gitaristi caz özellikle fusion müziğine göz kırptı. Caz müziğindeki groove ve emprovizasyonun çekiciliği ile sert gitar riffleri ve tonlarını birleştiren bir çeşit modern fusion ortaya çıktı. Los Angeles'daki Baked Potato bu tür grupları izleyebileceğiniz küçük bir klüp. Biraz incelerseniz nasıl büyük isimlerin burada konser verdiğini göreceksiniz. Jeff Richman, Michael Landau, Tony McAlpine gibi Jeff Kolman da kendi grubu, Chad Smith's Bombastic Meatbats ve bir çokları ile burada sık sık sahne alıyor.
Kısaca grubu tanıttıktan sonra gelelim albüme. Her ne kadar gitaristin rocker kimliği ile “cat” kimliğini birarada görebileceğimiz bir albüm olsa da “shred” gitar ve çift bas davul severler için
diğer Cosmosquad albümlerine göre rock tarafı ağır basan bir albüm. Flamenco gitar introsu ile başlayan albümle aynı ismi taşıyan parça metronomu yüksek bir power trio gösterisi. Ballad Of Rick James adı üstünde funky bir Rick James güzellemesi. Always Remembered Love Her fusion'cunun Holdsworth tutkunu olduğunu hatırlatan bir balad. Still Life albümde en beğendiğim parça oldu. Akustik gitarla açılan parça klavyenin de eklenmesi ile Space-rock tadları da bırakan albümdeki en caz tınlayan kayıt. Bir sonraki parça Sangfroid ile Baked Potato tarzı fusion menüsü devam ediyor. Albümlerini dinlediğinizde her şeyden önce Jeff Kolman'ın fusion tonlarını da rock soundlu gitarı da çok iyi bildiğini göreceksiniz. Bunda stüdyo müzisyenliğinin payı çok olsa gerek. Bu parçada da Larry Carlton kadar akıcı ve yumuşak Kolman. Keşke gelseler de canlı izlesek diyeceğiniz kalitede enstrümancılık barındıran usta işi bir albüm. Cazcılara sert riflerini sevdirecektir.
Jeff Kolman – Gitarlar
Shane Gaalaas – Davul , Elektronikler
Kevin Chown – Bas, ek programlar
Konuklar;
Jeff Babko – Klavyeler
David Collier – Vurmalılar
Jono Brown - Yaylılar
Geç bir keşif.... Jimmy Burns
2015'in son günlerinde Volkswagen Arena'da Blues Session isimli bir konsere gittik arkadaşlarla. ilk kez orada izledim ve çok etkilendim Jimmy Burns'den. Özellikle 2 parçası aklıma kazındı. 1996 ve 1999'daki lik iki albümdeki parçalar Leaving Here Walking ve No Consideration söylediği standart blues parçalarının yanında çok güçlü bestelerdi. Elif Çağlar ile duet yaptılar. Sonrasında internetten kendisini araştırdığımda 2013'te Efes Pilsen Blues Festivaline ( malumunuz böyle bir festivalden mahrumuz. Artık içki markalarının konser , festival düzenlemesi yasaklandı ) aynı ekip ile katıldığını gördüm. Chicago'lu müzisyenin etkileyici gitarının yanında güçlü besteleri ile Chicago Blues'unu hala dünyanın dört bir yanında dinletiyor.
Yoğun turnelerinden kalan vakitlerde Chicago'da Buddy Guy'ın klübünde sıklıkla çalıyor. Albümleri en eski blues albümleri yayımcısı Delmark'tan yayınlanıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder