Geçtiğimiz yılın Kasım
ayında Jimi Hendrix’in yeni bir albümünün çıkacağı haberi gündeme “yılın olayı”
nevinden oturmuştu. Aslında Hendrix’in daha önce yayınlanmamış kayıtları bir
araya getirilip 40 küsur yıldır yayınlanır. Bundan iki yıl öncesi de “Valley Of
Neptune” ismiyle böyle bir album çıkmıştı. Ancak bu seferkinin farkı neredeyse
başlıbaşına bir stüdyo albümü özelliğini taşıyor olması. Yanısıra albümde
Hendrix’i nefeslilerle , keyboard’la ve ikinci bir ritm gitarın katılımıyla da
dinleme bahtiyarlığına erişebiliyoruz.
Hendrix hayatta
olsaydı 70 yaşına gireceği gün olan 27
Kasım 2012’de basına yapılan açıklama ile büyük gitaristin daha önce
yayınlanmamış kayıtlarından oluşan “People, Hell And Angels” isimli albümünün çıkacağı
duyurulmuştu. Aradan üç ay geçti ve çıkacağı tarih olarak belirtilen 5 Mart
günü de albüm yayınlandı. Dinlenildiğinde insanı bir hayli şaşırtıyor. Bu sefer
eski yayınlanmamış stüdyo ve konser kayıtlarının bir araya getirilmesinden
farklı bir durum söz konusu. Zira bütünlüklü bir albümle karşı karşıyayız.
1968 güzünde
grubu Experience ile “Electric Layland” albümünü çıkaran Hendrix
ilerki yeni fikirleri için de 69 baharında eski grubu (dostları) Band Of Gypys
elemanlarıyla stüdyoda tam anlamıyla takılmış. Bu kayıtlardan sonra da
Woodstock ve 1970’deki hazin ölümü gelecekti. Yani sözün özü elimizdeki bu
albüm yaşarken 3. Stüdyo albümünden sonrasını yapabilseydi ne gibi fikirleri
olduğunu bize yansıtan bir çalışma diyebiliriz.
Hendrix’i müzik
yaşamında 2 grup ile gördük. Bunlardan biri beyaz ve İngiliz müzisyenlerden
oluşan Experience’di, diğeri ise siyah müzisyenlerden oluşan “Band Of Gypsy’di.
Bu her iki topluluk da trio yani Hendrix de dahil olmak üzere üç kişiden
oluşuyordu. Bu yeni yayınlanan “People,
Hell And Angels”da ise Jimi Hendrix’I ikinci bir (Ritim) gitar katılımıyla 4
kişilik bir kadro ile dinleme olanağı
bulduğumuz gibi ekibe saksofon, piyano, perküsyon katılımıyla da değişik bir
lezzette bulabiliyoruz. Enstruman katılımındaki bu zenginleşme bazı parçaların yorumlarında funk, soul, gibi tarzlarla da renklendiğine şahit
oluyoruz. Albert Allen’in vokal yaptığı “Mojo Man” de nefeslilerin bir big band
tavrında katılımıyla harika bir yorum elde edilmiş.
“People, Hell
And Angels” albümü için bas , gitar , davul’dan mürekkep üçlü anlayışından
vazgeçildiği tamamen söylenemez. Jimi Hendrix (gitar/ Vokal), Buddy Miles
(davul), Billy Cox ((bas) ile klasik Band Of Gypsy üçlüsünü bozmadan diğer
enstrümanlar konuk özelliği ile katılmış gibi. Band Of Gypsy’den davulcu Buddy
Miles 3 parça haricinde her parçada yer alsa da Billy Cox’un yerine bir parçada
(Somewhere) o dönem Buffalo Springfield daha sonrada Crosby, Stills, Nash And
Young’dan tanıdığımız Stephen Stills bas gitarı çalmış. Albümün 9. Sırasında
yeralan “Inside Out” da da Hendrix’i bas gitarda dinliyoruz. Perküsyonu ile
albüme değişik bir tat veren Juma Sultan’ın yanısıra Hendrix’in eski dostu saksofoncu
Lonnie Youngblood’un yeraldığı “Let Me Move You” da Jimi Hendrix kendini bir
hayli geride bırakmış. Vokalleri de
üstlenen Youngblood, yanısıra saksofonuyla da solist durumunda. Parçanın sonuna
doğru vokal, gitar ve klavye heyecanı
üst düzeye çıkarıyor. (Benim kendi adıma defalarca dinlemeye doyamayacğım parça
bu olacak gibi)
Hendrix’in “Her
zaman en büyük favorim” dediği Elmore James klasiği “Bleeding Heart”, orijinalinden
biraz farklı ve funk etkide yorumlanan “Earth Blues”, Hendrix’in gitarının Buddy Miles’ın ritminde
aktığı “Hey Gypsy Boy”, finale oturan
“Villanova Junction Blues”un yer aldığı “People, Hell And Angels” albümünde 12
parça yer alıyor. Sahnede ve kayıtlarda
hep tek gitar olarak görmeye alıştığımız (zaten başka türlüsü de akla gelmez)
Hendrix, bu yeni kayıtlarda “Easy Blues” ve
“Izabella“ da ikinci bir
gitaristle birlikte çalıyor. İlk kez Woodstock Festivali’nde duyulan bu parça
Larry Lee’nin ritm gitaristliğinde yeni zevkli bir yorumun çıkmasına neden
olmuş.
Jimi Hendrix’in
kardeşi Janie Hendrix’in de denetiminide Eddie Kramer ve John Mc
Dermottprodüktörlüğünde oluşan “People, Hell And Angel” yepyeni bir albüm gibi
dinlenebiliyor. Bir anlamda “Electric Layland”den sonra çıkmış bir stüdyo
albümü gibi. En azından yaşasaydı tasarladığı ve ilk eskizlerini attığı bu
çalışmanın izlerini takip edecekti. Jimi Hendrix’in doğumunun 70’inci
yıldönümünde gelen bu 44 yıl öncesinin
kayıtları onu sevenlere iyi bir armağan oldu diyebiliriz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder