Bazı özel sesler vardır ama onları sahibine rağmen koruma altına almak lazımdır.
Paul Di Anno da onlardan biri.
Öyle ayrıcalıklı. bir sese sahipti ve onu öyle nüanslarla işliyordu ki...
ama hani o "Ağzından çıkanı kulağı duymuyor." deyimindeki gibi olmasa da, o sahip olduğu o güzel sesi duymuyordu.
Öyle ki Iron Maiden'ın ilk iki albümü ve unutulmaz şarkısı "Remember Tomorrow"la o sese hasret bırakıp gitti.
Bunu şimdi için yani Paul Di Anno'yu kaybettiğimiz günün ardından söylemiyorum; o harika sesi ve yorumunu 1980 ile 1981'den sonra duyamadık.
Haksızlık etmeyeyim Paul Di Anno, Iron Maiden'den sonra (hem de 1984'ten itibaren) solo ve grup olarak çalışmalar yaptı. Hatta bunların bir çoğundan da keyif aldım ama o Iron Maiden da duyduğum duygu ve patlamalarındaki ses yoktı, sanki başka biri vardı. Hatta 1980 sonundaki Battlezone grubunun iki albümüne de tutkun olmuştum vakti zamanında ama bu başka bir vokaldi. Gene güzeldi ama sanki Rob Halford olmak istiyordu.
İşin özü galiba ben onun sesine o Iron Maiden'ın ilk iki albümü ve bir de mini konser albümünde sevdalanmıştım ama Paul Di Anno'nun gönlünde yatan aslan başkaymış. Ancak gene de ben onun sesini punk'a değil de Iron Maiden'daki havaya daha çok yakıştırıyordum. Hatta Bruce Dickinson geldikten sonra bile onu hep aradı kulaklarım. Açıkcası Bruce Dickinson onun dönemindeki her parçayı kendisiyle özdeşleştirdi ama "Remember Tomorrow" hariç... Çünkü o parça Paul Di Anno sesinin alameti farikasıydı.
Paul Di Anno'yu 21 Ekim 2024 tarihinde kaybettik ama onun sesi kulaklarımızda daha çok çınlayacak.
Aptulika
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder