(Albüm kritik)
Arjantin kökenli İngiliz
gitarist Dominic Miller’in ismini çok iyi bilmeseniz de 90’lı yıllardan bu yana
müziğine kulağınızın çok aşına olduğuna eminim. Özellikle Sting albümlerinde
devamlı yer alan bu gitaristi Phill Collins’in 1989 tarihli popüler albümü “...But
Seriously”daki performansı ile de tanımamız mümkün. Kendisini biraz daha
tanımlamamız gerekirse İsveçli gitarist Malmsteen’in caz ve pop hali
diyebiliriz. Maharetli gitar çalış tekniği ile klasik müzik adaptasyonlarını rahatlıkla
müziğine katan usta bir isim.
“Ad Hoc” sanatcının 10. solo
albümü. Dominic Miller’e Dylan Fowler
steel gitarıyla eşlik ederken, klasik müzik kökenli kemanda Peter Tickell, çelloda
da Lars Danielsson yerini alıyor. Sebastian Studnitzky’in trompet, piyano ile katılımı
yapımın caz kanadını oluşturuken, perküsyoncu Rhani Krija ile vokalist Eda Zari
‘yi de albümün müzisyen kadrosunda görüyoruz. Eda Zari’nin vokal katılımı ise
parçaların enstrümantal özelliğini bozmayan bir yapıda ve sözsüz.
10 parçanın bulunduğu albüm
Dominic Miller’ın hem elektro hem de akustik gitarıyla yumuşak dokunuslu izler
bırakıyor. Müzikal kategori caz olarak nitelense de new age tavrına oldukça
yakın. Ve tabi Sting parçalarından aldığımız tadı da hissetmemiz mümkün. Ancak
hem besteler hem de yorumlar Sting parçalarının takibinde değil, oldukça farklı
ve Miller’in müzikal yaklaşımında. Albümün başından sonuna çok önemli bir görev
yapan perküsyoncu Krija ile sözsüz vokalleriyle Eva Zari çalışmanın jokerleri
gibi. Çalışmada Studnitzky’nin trompeti ise çalışmayı cazla buluşturan tavırda.
Aptülika
aptulelcioglu@gmail.com
Aptülika
aptulelcioglu@gmail.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder