Blues, siyahi müzisyenlerin sesi ve tabii bir nevi çığlığı olarak başlamıştı. Bu tarza "Hüznün Müziği" de denilir ama Billie Holiday'in sesinden dinlemeye doyamadığımız "Strange Fruit" gibi klasiklerle de toplumsal konulara dünyanın dikkatini çekecek kadar da kararlı bir isyandır. Belki bu yüzden blues siyahilerden dünyaya yayılarak Avrupa'nın beyaz ezilmişleri ve ötelenmişlerinin de sesi olacaktı.
İşşte Belçika'dan bir blues müzisyeni yanına ahbap çavuşu Tom Eylenbosch'u alarak; gitar, banjo, mızıka ile tekmili birden 'Promised Land Blues' isimli akustik blues albümünü yapmışlar. Şimdi kalkıp, "Belçika mı... blues'la ne alaka" deyip fütursuzca burun kıvırmayın hemen. Guy Verlinde Aga, bu güne kadar 14 albüm yapmış ve bu yolda bir hayli harmanlanmış bir isim. Zaten "Promised Land Blues" albümünü de dinlediğinizde blues'u bir süs olarak değil de bünyesinden bir çok şey katarak yaptığını da anlayacaksınız.
Gitar, banjo, mızıka ve vokalden mütevellit bu blues albümünde piyano da renk katarken, yer yer kontrbas da katılınca tadından yenmiyor.
Guy Verlinde için blues, birkaç kelime ile mesajlar iletmesine dil oluyormuş. O insanlara müziğini ilettiğinde dans edeceklerini, hüzünleneceklerini, kahkahalarla güleceklerini ama bir o kadar da düşüneceklerini umuyor. İşte bu yüzden de yeni albümü "Promised Land Blues"da yer alan "Tears Over Gaza" ve "World Goin' Wrong" isimli iki parçada dünya ahvaline dair konulara dikkat çekiyor. Üstelik Guy, bunu laf olsun torba dolsun diye yapmıyor, oldukça samimi ve içten, bu nedenle de albümü dinlerken gelen yakarışı hemen farkediyorsunuz.
Gazze'de olanlara biz geçmişten beri (1968'li yıllardan beri) din , dil ırk ayrımı yapmadan hassasızdır. İşte bu yüzden Guy Verlinde'nin "Tears Over Gaza" şarkısını duyduğumuzda hemen ilgi odağımıza yani hedefe kilitleniniyoruz. Öyle bir şarkı oluşmuş ki, adeta o "Strange Fruit" etkisinde... Dimağ açıcı ve sorgulayıcı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder