Sabah yavaştan kendini öğlen olmaya doğru bırakırken, şöyle bir facebook'a bakayım demiştim ki, ilk karşıma çıkan Murat (Beşer)'ın paylaşımıydı. Üstte Peyk grubunun vokalisti İrfan Alış'ın fotoğrafı vardı. "Hamiyet" müzikalinin plağı çıkacaktı, her halde onu haber veriyor diye es geçebilirdim ama bu plağı ben de bekliyordum ve alttaki yazıyı okudum. Bu yazı "yapma be İrfan... ah canım kardeşim benim..." diyordu. Açıkcası kötü bir şeyi yani ölümü pek yakıştıramıyordum İrfan'a... belki ufak bir kazadır diyordum. Böyle bir şeyi teyit etmemek için alttaki paylaşımlara bakmadım bile ve hemen Murat'ı aradım.
İrfan'ı bu sabah kaybetmişiz. Hafta sonu beyinde bir pıtılaşma mı ne olmuş ve onu yitirmişiz.
Geçtiğimiz yaz başı mıydı neydi, beni "Hamiyet " müzikaline davet etmişti. Çıkan bir işim dolayısıyla gidememiştim. Arayıp daha sonraki bir oyuna mutlaka geleceğimi söylemiştim. Ancak daha sonraki bir oyun bu haberle olacaktı. Keşke ertelemeseydim.
Ondan öncede bir kez telefonda görüşmüş ve röportaj için olur almıştım. Tabi zaman içinde bugün yarın derken o da olmadı. Bir ara da 1984 isimli yayınevinin sahibi Demir Büyüközkan'ın çıkardığı Pathos dergisi'nde Peyk ile ilgili bir yazı yer alacaktı. Demir de benden bir çizim istemişti, oturdum bir güzel tam kadro çizdim. Talihsizlik bu ya, bu sefer de yazıyı yazacak arkadaş yazıyı yetiştiremeyince... o da gerçekleşememişti. İşin özü "keşke"lerden bir demet.
Hem Peyk hem de solo olarak İrfan hep değer verdiğim çalışmalara imza atmışlardı. Ben onları geç farkettim ama son 17 yıldır Peyk'in yaptığı albümler vazgeçemediğim çalışmalar olacaktı. Ülkemizde yapılan rock adına nitelikli, özgün, ufuk açıcı bir gruptu Peyk. Tabi o grubun solisti İrfan Alış da yaratıcı fikirlerle dolu biriydi. Bu kayıp çok zamansız ve erken oldu. Oysa daha çok şey yapacaktı İrfan ve bu çölleşme içinde o vahaya çok ihtiyacımız vardı.
Aptulika
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder