Günlük Değil GÜNDELİK 0028

Joshua Reynolds - Oto Portre (1747)

Buraya her gün bir yazı koymak istesem ve bunu son yıllarda ziyadesiyle yerine getirmeyi başarıyor olsam da yılda bir defa ara vermiş oluyorum. Bu sefer de bu ara Haziran ayına düştü.

En son yazıyı 10 Haziran'da yazıp paylaşmışım ve sonrasında yazmamışım. Dediğim gibi bu her yıl bir sefer oluyor ki yani bu da bir gelenek haline geldi diyebilirim. 

Nedendir bilmem bu aralar hep yaza tekabül ediyor ya neyse. Gelenek hanesine bunu da ekleyelim hani. 

Ara vermelerin en zor yanı da yeniden başlamak oluyor. Bu zorluk nedir derseniz, yeniden başladığınıza dair bir yazı yazmaya kendinizi zorunlu hissetmeniz. İşte şimdi ben de o durumu yaşıyorum. Şu ana kadar zorluğu biraz olsun aşmış durumdayım. Neyse sözü fazla uzatmadan söyleyeyim: ara bitti... yeniden devam ediyoruz!

Yazıya görsel olarak Joshua Reynolds'un kendi portresini yaptığı bir resmini paylaştım. Adamımız İngiliz bir ressam ve 1740 ile 1743 yılları arasında yaşamış. Buradan da aklıma hemen "Görme Biçimleri" geliyor. Ona da bir hayli ara verdik ama pandemi nedeniyleydi ki yapacak bir şey yoktu hani.  Ona da devam edeceğiz ama yazı atlatalım hele.

Evet yeniden merhaba!

APTULİKA

26 Haziran 2022

saat:00:04

Liste Başı Plaklar - 10 Haziran 2022

Haftanın Liste Başı Plaklarına devam ediyoruz. Listedeki sıralamada sarı parantez albümün geçen haftaki durumunu, mavi renkli parantez ise kaç haftadır listede yer aldığını gösterir. (Y) ise albümün listeye yeni girdiğini belirtir. 

Anketimiz bir denek üzerinden yüz yüze görüşülerek yapılmıştır. 

Liste Başı Plaklar - 10 Haziran 2022

BLUES

1 -  RONNIE EARL & THE BROATCASTERS - Mercy Me  (4) (6)

2 - TIM GARTLAND - Truth  (3) (6)

3 - DELBERT McCLINTON - Outdated Emotion (5) (4)

4 -ERIC GALES - Crown  (1) (5)

5 - ALBERT CASTILGLIA - I Got Love (7) (4)

6 - BERNARD ALLISON - Highs & Lows  (2) (6)

7 - DOUG MACLEOD - A Soul To Claim (10) (4)

8 - ROBIN TROWER - No More Worlds to Conquer (6) (6) 

9 -LARRY  McCRAY - Blues Without You (15) (4)

10 - TINSLEY ELLIS - Devil May Care (8) (9)  

11 -VANEESE THOMAS - Fight The Good Fight (15) (5)

12 -JOHN MAYALL - The Sun Is Shining Down (12)(10)

13-  CHARLIE MUSSELWHITE - Mississippi Son (Y)

14-JOSH SMITH - Bird of Passage (14) (8)

15 - THE DUKE ROBILLARD BAND - They Called It Rhythm &Blues (9) (10) 

16 - TEDESCHI TRUCKS BAND - I Am The Moon: I. Crescent (Y)

 17-  SAHTE RAKI - Sen Tabii Daha İyi Bilirsin (11) (5)

 

18-BONNIE RAITT - Just Like That (16) (7)

 

19 - ANTHONY GERACI - Blues Called My Name (Y)

20 -  GOV'T MULE - Stoned Side Of The Mule Vol. 1&2 (Y)

21- JOANNE SHAW TAYLOR - Blues From The Heart (Y)

 22 -   GOV'T MULE - Heavy Load Blues (17) (9) 

23 -TAJ MAHAL and RY COODER - Get On Board (18) (7)

24 - TOMMY CASTRO - A Bluesman Came To Town (18) (9)

25-  POPA CHUBBY - Emotional Gangster (20) (9)

ROCK

1 - DEF LEPPARD - Diamond Star Halos   (7) (2) 

2 -RED HOT CHILLI PEPPERS - Unlimited Love (4) (5)

 

 3 - THE ROLLING STONES - Live At The El Mocambo (5) (4) 

 

4 - COLESSIUM - Restoration (3) (5) 

5 - TIMOTHY B. SCHMIT - Day By Day(1) (5) 

6 -DEEP PURPLE - Turning to Crime  (6) (6) 

7 - BETH HART - A Tribute To Led Zeppelin (2) (5)

8 - SKILLS - Different Worlds (11)  (2)

9 -  JOAN JETT & the Blackhearts - Changeup (8)  (5)

10 - MICHAEL SCHENKER GROUP - Universal (14)  (2)

11 - GRAHAM BONNET BAND - Day Out In No Where (Y)

12- ANN WILSON - Fierce Bliss (9) (6) 

13 - JETHRO TULL -The Zealot Gene (13) (6)  

14 - TED NUGENT - Detroit Muscle (11) (6)   

15 -  JOE SATRIANI - The Elephants Of Mars  (12) (6) 

16- VAN MORRISON - What's It Gonna Take (Y)

17 - KIRK HAMMETT - Portals (15) (6) 

CAZ

1 - AVISHAI COHEN - Shifting Sands (1) (3) 

2 - ALAN BROADBENT TRIO - Like Minds  (2) (3) 

3 - JOHN SCOFIELD - John Scofield (3) (3) 

4 - GERALD CLAYTON - Bells On Sand (4) (2) 

5 - TORD GUSTAVSEN TRIO - Opening (5) (2) 

AKSİ İHTİYAR radyo programında CEM KARACA Özel 3. Bölüm

Cem Karaca'ya ayrılan özel programın üçüncüsü bu ay yayında. Böylece üç bölümlük dizinin de sonuna gelmiş bulunmaktayız. Bundan sonraki Aksi İhtiyar radyo programı serbest akışındaa devam edecek. Şimdi program tanıtımı için radyo programımızın platformu Kooperatif'in yöneticisi (yani CEO'su) CENK AKYOL'un programla ilgili tanıtım yazısına yer verelim. Bu arada programı yazıdaki linke tıklayarak dinleyebilirsiniz.

Our precious old grumpy's Cem Karaca playlist series ends with Karaca's first and rare Istanbul Radio recordings (introduced by Erdem Buri) from 1964 when he was just 18, as well as a performance from 1971 featuring his mom Toto Karaca and his band Kardaşlar (The Brothers) playing the scores of the musical Püsküllü Moruk by Ülkü Tamer (The Doater with Friges) at Ulvi Uraz Theatre and finally his live recording at Fitaş Theatre in Istanbul with his band Moğollar (The Mongols) in 1973.

https://archive.org/details/aptul.-cem-karaca-3

Biricik aksi ihtiyarımız Aptülkadir Elçioğlu kişisel Cem Karaca tarihine Usta'nın ilk ve nadir konser ve radyo kayıtları ile son veriyor. 

Daha 18 yaşındayken 1964'te  İstanbul radyosu kayıtları (Erdem Buri'nin sunumu ile), 

1971'de Annesi Toto Karaca ve Kardaşlar grubu ile Ülkü Tamer'in Ulvi Uraz Tiyatrosu'nda sahneye koyduğu Püsküllü Moruk oyununun müzikleri, 

Moğollar ile 1973 Fitaş Konseri.

https://archive.org/details/aptul.-cem-karaca-3

#Mogollar #CemKaraca #ErdemBuri #Kardaslar Unol Buyukgonenc #SeyhanKarabay #FehimanUğurdemir #DenizDündar #MithatDanışan #TufanAltan #TurhanYükseler #CahitBerkay #ÜlküTamer #UlviUraz

Günlük Değil GÜNDELİK 0027

Okumaktan keyif aldığınız bir dergide yazınız çıkarsa sevinir misiniz? 

İşte bu ayın başında benim için böyle bir şey oldu ve PATHOS dergisi bir yazımı yayınladı. 

Şimdi kalkıp, "Eh be adam bu neyin hırsı" diyebilirsiniz. Hatta bu dergiyi daha önce okumuş olanlar da, "Yahu sanki bu dergide ilk defa mı işin çıkıyor? Bu dergide kaç kere çizimin yayınlandı!" diyebilirler ve sonuna kadar da haklıdırlar. Pathos dergisinde bundan önce hiç yoksa dört sayıda çizimlerim yer almıştı ama yazı olarak ilk kez çıkıyor. 

Pathos, "Dönemsel Edebiyat, Sanat ve Felsefe" ibaresiyle çıkan bir dergi ve yazılar arasında rock ile ilgili olanlarda çizimlerim çıkmıştı. Dergideki yazıların içinde plastik sanatlarla (resim ve heykel) ilgili olanları da tutkuyla takip etmişimdir. Bunlar arasında önceki sayılarda yayımlanan Edward Hopper, Constantin Brancuşi, Süprematizm ve tabiki Kazimir Maleviç, Giacometti ve Osman Hamdi Bey üzerine yazılmış yazılar unutulmazlarım arasındadır. Bu yazıların tek kusuru her birinin bir kitap lezzetinde olmasıdır. Dergiyi tümüyle ele alırsak her sayı bir kaç kitap barındırıyor desem abartmış olmam hani. 

Pathos'un bu ay çıkan 11. sayısında Freud'un Cezanne'ı isimli geniş bir yazı var ki, okumamam imkansız gibi. Felsefe alanında Spinoza: Arzubiliminin Temel İlkeleri yer alırken, Taner Ay'ın araştırması olan "Ernest Hemingway İspanya  İç Savaşında" ilk anda dikkati çekenler. Bu dopdolu dergi 1984 isimli yayınevi tarafından yayınlanıyor. Müthiş bir emek ve kültürel çıtası yüksek bir dergi. Vaktiniz olursa bir bakın derim. Büyük kitapçılarda bulacağınızı ümit ediyorum ama ne olur ne olmaz diye E - posta adresini de vereyim: pathos@1984yayinevi.com

Böyle güzel bir dergi hakettiği ilgiyi buluyor mu? 

Tabi ki hayır. 

Bir süre sonra çıkamaz olacak diye endişe ettiğimden sizlerle paylaşayım dedim. 

Gitgide çölleşirken PATHOS da bizi terk etmesin derim. 

APTULİKA

7 Haziran 2022

saat:23:04

Günlük Değil GÜNDELİK 0026

Bu hafta sonu uzun metrajlı film gibiydi. Cumartesi sabahı başka bir başlangıç, cumadan kalan tasarıların kırıntısı ile başlayan sabah ve öğleye doğru morallenerek çalışmaya koyulma, hem de zevkle. İşte bu sırada gelen ev sahibinin telefonuyla evsel mevzular. İki dört yüzden dörtbine çıkan kiraya yeni zamla bir anda onbeş bin istemesi vesaire derken bozulan moral. Bu mevzu dört aylık bir konu ve o gün yaşanan artçısı ve iki ay sonra zaten çıkacağım. Yani ev arama vesaire. Bu da kolay değil hani... yaşadığım semtte kiralar yedibin (kümes tipi), dokuz bin (baraka), onbeş bin (nefis rutubetli), yirmibin (kulübe)... yok mu arttıran! Var leynn kafam kızıyor işte benden de elli bin... Yetmez mi. Ne bu be!

Neyse Cumartesi öğleden sonramın içine edilse de akşama doğru aziz dostum Geronimo ile güzel bir işe adım attık. Pazar sabahı bu güzel haberi sizlerle paylaşmak için kahvaltıdan sonra bir film izleyip ardından keyifle oturayım klavyenin başına bu güzel haberi sizlere sunayım diyordum ki saat 11.00'e doğru Dadal'dan gelen bir telefonla kötü haberi alacaktım. Latif'i kaybetmiştik. Latif Demirci çizgilerinin olmadığı bir yaşam nasıl olacaktı ki? Dergi sabahlamaları aklıma geldi ilkin. Bu yaz sıcağında her şey donmuştu artık. 

Şimdi gecenin bir yarısında pazarı nihayete erdirirken masamın üzerinde yeni çıkan albümlerin notlarında dinlediklerim ve dinlemeye başlayacaklarım. Çizmek, yazmak ve dinlemek: Bizim işimiz bu... Kim yazdıklarımızı okur, Kim çizdiklerimize bakar, Kim çaldıklarımızı dinler? Bilemiyorum. Aslında pek de umursamıyorum artık sadece paylaşmam gerektiğini biliyorum.  

APTULİKA

6 Haziran 2022

saat: 00:00

Charlie Musselwhite ile Delta'ya Dönüş.

Charlie Musselwhite, "Mississippi Son" ile  Blues'ın köklerine sadece müzikal olarak değil ikametgah olarak da dönüyor. 

Memphis, Chicago, San Francisco ve aradaki noktalarda on yıllar sonra Mississippi'ye geri dönen sanatçı, son albümünde yer alan "Blues Gave Me A Ride" adlı parçasında:  “Blues, yalanlarla dolu bir dünyada gerçeği söyler,” diyor. 

Son albümünde bir hikaye anlatıcısı gibi de takılan  Charlie Musselwhite,  blues'un dürüst gerçeğini sunuyor.

 

Blues armonikasının en güçlü yorumcularından biri olan Charlie Musselwhite'ın yeni albümü "Mississippi Son" bugün (3 Haziran 2022) Alligator Records etiketiyle piyasaya çıktı. 

İki hafta önce albümün kapağını gördüğümde bunun merakla beklenecek bir albüm olduğunu hissetmiştim. Sadece kapak fotoğrafı mı ya o ismi ? "Mississippi'nin Evladı" denilince, beklenti daha da büyüyerek artıyordu hani. Bu tip isimler ve iddialı kapaklar her daim yapılır ama bu seferki farklıydı, çünkü bu  farklı bir isimdi.   Charlie Musselwhite efsanevi bir isimdi ve ardında 1960'lardan bu yana yapılan çalışmalar ... yani 40 albüm vardı.  

"Mississippi Son" üzerine beklentiler ne kadar büyük olursa olsun her şey dinleyince ortaya çıkacaktı. İşte bu gün o da ortaya çıktı, hem de ne çıkmak... Bu beklediğimden de güzel bir çalışma oldu demem yeridir hani.  Charlie Musselwhite, blues'un köklerine  Delta'nın derinliklerinden yaklaşmış; kimi zaman akustik kimi zaman elektrikli takılırken karşımıza en güzeli bir hikaye anlatıcısı gibi çıkıyor olması. Albümü dinlerken alışkanlıklarımızın dışında Mississippi'ye belgesel tadında bir yolculuk yapıyoruz.    

Bu albüm için Musselwhite, Kaliforniya'dan'dan Clarksdale, Mississippi'ye bile taşınmış. Bu öylesi sadece albüm kayıtları için yapılan süreli bir ziyaret değil, adam pılıyı pırtıyı toplayarak taşınmış. İşte bu albüm böylece oluşmuş ve içinde bir sevdayı barındırıyor. Bir köklere dönüş albümü olan "Mississippi Son" Mississippi blues mirasının sevgi dolu bir kutlaması. İkonik country blues'cuları Charley Patton, Big Joe Williams ve Yank Rachell'ın şarkılarının yanı sıra geleneğe bağlı sekiz çarpıcı orijinal çalışmasını da  içeriyor. İşin en bariz özeti; "Mississippi Son" albümü, Charlie Musselwhite'ın en samimi ve incelikli kaydını bizlere sunuyor..

  Clarksdale stüdyosunda kaydedilen bu albümde gitar, vokal ve armonikada yer alan  Charlie Musselwhite'a , Ricky “Quicksand” Martin (Davul) ve Barry Bays(Bas) eşlik etmiş. 

Charlie Musselwhite, son albümünde yer alan "Blues Gave Me A Ride" adlı parçasında: 

“Blues, yalanlarla dolu bir dünyada gerçeği söyler,” 

diyor. 

Son albümünde bir hikaye anlatıcısı gibi de takılan  Charlie Musselwhite,  blues'un dürüst gerçeğini sunuyor.

Liste Başı Plaklar - 2 Haziran 2022

Haftanın Liste Başı Plaklarına devam ediyoruz. Listedeki sıralamada sarı parantez albümün geçen haftaki durumunu, mavi renkli parantez ise kaç haftadır listede yer aldığını gösterir. (Y) ise albümün listeye yeni girdiğini belirtir. 

Anketimiz bir denek üzerinden yüz yüze görüşülerek yapılmıştır. 

Liste Başı Plaklar - 26 Mayıs 2022

BLUES

1 - ERIC GALES - Crown  (1) (4)

 2 - BERNARD ALLISON - Highs & Lows  (2) (5)

3 - TIM GARTLAND - Truth  (5) (5)

4 - RONNIE EARL & THE BROATCASTERS - Mercy Me  (4) (5)

5 - DELBERT McCLINTON - Outdated Emotion (12) (3)

6 - ROBIN TROWER - No More Worlds to Conquer (4) (5) 

7 - ALBERT CASTILGLIA - I Got Love (6) (3)

8 - TINSLEY ELLIS - Devil May Care (7) (8)  

9 -THE DUKE ROBILLARD BAND - They Called It Rhythm &Blues (8) (9) 

10 - DOUG MACLEOD - A Soul To Claim (11) (3)

11 -SAHTE RAKI - Sen Tabii Daha İyi Bilirsin (10) (4)

12 -JOHN MAYALL - The Sun Is Shining Down (9 )(9)

13-  JOSH SMITH - Bird of Passage (13) (6)

14-VANEESE THOMAS - Fight The Good Fight (14) (4)

15 - LARRY  McCRAY - Blues Without You (16) (3)

16 - BONNIE RAITT - Just Like That (17) (6)

 17-  GOV'T MULE - Heavy Load Blues (15) (8) 

18-TAJ MAHAL and RY COODER - Get On Board (18 (6)

19 - TOMMY CASTRO - A Bluesman Came To Town (19) (8)

20 -  POPA CHUBBY - Emotional Gangster (20) (8)

ROCK

1 -  TIMOTHY B. SCHMIT - Day By Day(3) (4) 

2 -BETH HART - A Tribute To Led Zeppelin (4) (4)

 3 - COLESSIUM - Restoration (1) (4) 

 

4 - RED HOT CHILLI PEPPERS - Unlimited Love (5) (4) 

5 - THE ROLLING STONES - Live At The El Mocambo (6) (3) 

6 -DEEP PURPLE - Turning to Crime  (2) (5) 

7 - DEF LEPPARD - Diamond Star Halos (Y)

8 -JOAN JETT & the Blackhearts - Changeup (7)  (4)

9 -  ANN WILSON - Fierce Bliss (12) (5) 

 10 - TED NUGENT - Detroit Muscle (8) (5)   

11 - SKILLS - Different Worlds (Y)

12- JOE SATRIANI - The Elephants Of Mars  (10) (5) 

13 - JETHRO TULL -The Zealot Gene (11) (5)  

14 - MICHAEL SCHENKER GROUP - Universal (Y)

 15 -  KIRK HAMMETT - Portals (14) (5) 

CAZ

1 - AVISHAI COHEN - Shifting Sands (2) (3) 

2 - ALAN BROADBENT TRIO - Like Minds  (2) (1) 

3 - JOHN SCOFIELD - John Scofield (2) (2) 

4 - GERALT CLAYTON - Bells On Sand (Y)

5 - TORD GUSTAVSEN TRIO - Opening (Y)

Phil Collen: Def Leppard, Yeni LP İçin 70'lerin İdollerinden İlham Aldı

Def Leppard'ın gitaristi Phil Collen yeni albümleri ile ilgili röportajda (1) 1970'lerin rock gruplarından ilham aldıklarını söyledi. Yeni çıkan "Diamond Star Halos"un konsept albüm olduğunu belirten gitarist bu çalışmanın isminden her şeyine kadar T. Rex'e olan sevgilerini simgelediğini üzerine basa basa söyledi. Sadece T. Rex değil, 70'lerin  Mott the Hoople, David Bowie gibi ikonlarının da albümün oluşumunda itici güç olduğunu söyledi. Zaten albümde Bowie'nin piyanisti Mike Garson da iki parçada konuk olmuş. 

Collen, Mick Ronson da dahil olmak üzere gitar kahramanlarının çoğuna göndermeler olduğunu söylüyor. Albümün kapanışını yapan " From Here to Eternity " nin Ritchie Blackmore ve Michael Schenker'a saygı duruşu olduğunu belirttikten sonra onlar için  "en sevdiğim iki gitarist" demeyi de ihmal etmiyor. 

 70'lerde bir plak dükkanında karşılaşabileceğiniz bir albüm gibi...

Def Leppard'ın gitaristi yeni albümlerini şu sözlerle anlatıyor:

"Bu bir konsept albüm. Bunun günümüze ait bir şey olmadığını biliyorum ; popülerlikten uzak ama bir o kadar da klasik. Şarkıların hepsinin bir konusu var. Biz onları yazarken, müziğe ilk başladığımız yıllara yani ilk idollerimize döndük. Hesap, kitap yapmadık, her şey doğal akışında gelişti adeta kendi kendine aktı.  Her parça da o günün devlerine referans yaptık.  David Bowie, T. Rex, Mott the Hoople, Queen ve daha nicelerinin izleriyle bu albümü oluşturduk.  Ben ve Joe her zaman sevdiğimiz müziğe gerçekten aşılandığımız döneme atıfta bulunurduk. 1971 ve 1974 arası yıllar bizim için çok önemlidi... yani o yıllar bizim için rock ile ilk buluşma zamanlarıydı. Biz o zamanlara  her zaman "jant kapağı elmas yıldız halesi" derdik. Albüm kapağının da buna atıfta bulunmasını istiyorduk."

Phil Collen'in ilk rock ateşlerinin canlandığı yıllara dönüşü simgelenen "Jant kapağı elmas yıldızı halesi" kapağa yerleştirilecekti ve bunun için de  Oli Munden ile temas kurulmuş. 

"Şirkete Oli adında biri kapak için gelmişti.  Biz kapak üzerine tartışıyorduk. Oli bize farklı görseller göstererk,  "Farklı şarkılar için farklı resimler kullanabilirsiniz" dedi. Bu konuda da Anton [Corbijn]'i bize tanıttı, işleri görünce albüm kapağını onun yapmasının en doğrusu olacağını anlamıştık.   Gerçekten mükemmeldi. Double albüm olduğu için çok mutluyum. Bu bizim ilk double albümümüz, açabilirsiniz. Bir plaktaki sanat eserine baktığımı ve bir şeyler okuduğumu ve “Vay canına, bu gerçekten harika” dediğimi ve her şeye daldığımı hatırlıyorum - müzik sanatı ve resim sanatı ile birleşince harika oluyor."

(1) https://ultimateclassicrock.com/def-leppard-interview- 

Def Leppard'dan Ağır Bir İşçilik.

Def Leppard'ın yeni çıkan bir albümü her zaman dikkatimi çekmiştir. Bu grubun benim için vazgeçilmez olduğu söylenemez ama kulağım her daim onların yaptığı müziğe açıktır. Grup bana hep ilk göz ağrılarımı, yani Sweet, Slade ve T Rex'i hatırlatır. Bu seferki buluşmamızın adı: "Diamond Star Halos" isimli ikili albüm. Aradan geçen 7 yıl sonra çıkan Def Leppard albümü. İster bubble gum ister glam isterse saç rock deyin ve aklınız sıra aşağılayın ama bu tarzı bir sürü esnaf zihniyetli rock'a tercih ederim.

40 yılı aşkın müzikal kariyerinde Def Leppard, vokalist Joe Elliott, basçı Rick Savage, davulcu Rick Allen, gitaristler Phil Collen ve Vivian Campbell ile 30 yıldır kadrosunu koruyor.   

 Def Leppard'ın 7 yıllık aradan sonra çıkan "Diamond Star Halos" albümü 15 parçadan oluşan double bir albüm. Buradan bir uyarı yapmak gerekirse albümü plak halinde dinlemek, parçaların dağılımı açısından daha hayırlı ama benim gibi spotify'den dinliyorsanız albümü dört parçaya bölüp dinlemeniz daha güzel diyebilirim. Bu akla ziyan öneriden sonra albümü dinlemeye koyulalım ve açılışta yer alan "Take What You Want" ile adımımızı atıverelim. Böylesi bir açılışla emin ellerde olduğumuz anladıktan sonra gelen "Kick" ile 1970'li yıllara T Rex ve Sweet günlerine dönüveriyoruz. Bana katılan olacağını pek sanmasam da bu parçayı konserde dinlemenin keyfine ve coşkusuna hiç bir şeye değişmem. Ritim hiç aksamadan "Fire It Up"a geçiyoruz, sonda da tadından yenmez bir gitar solosu tam oturuyor.

10 dakikalık hard rock ve glam hareketliliğinden sonra "This Guitar" ile "ne oldu yahu!" diyoruz. Bu parçada Alison Kraus vokaliyle konuk olurken gitar ufaktan country tonunda akıyor. Parçanın ortalarına doğru yabancılaşmadan kurtuluyoruz ve gelen gitar solosu ile rotaya giriyoruz. "This Guitar"ın tempo değişiminden sonra "SOS Emergency" ile yeniden açılıştaki havaya dönüyoruz, bir başka yönden de eski Def Leppard günlerine göz kırpıyoruz. Sanki parça biraz bizi tavlamak için yapılmış gibi geldi ama yapacak bir şey yok hani. "Liquid Dust" ile melodiye kendimizi kaptırıyoruz. Parçadaki dikkat çekici öge ise orkestrasyon katılımı ve efektlerle zenginleşmesi. Eh biraz ( aynı olmasa da ) Led Zeppelin'in "Kasmir"ivari bir oryantalliği de hissediyoruz. Ara vermeden harika bir geçişle "U Rok Mi" geliyor. Albüm buraya kadar ritmik ve alışıldık gaz verici düzeyde gidiyor. Adeta yüklenen 7 parça ile elden ne gelirse yapılmış gibi. Öyle ki adeta mutlak biri tutmalı denilerek işi sağlama bağlamışlar. Benim için albümün ikinci bölümü denilecek 8 parçadan oluşan ikinci yarısı daha progresif fikirlerle oluşmuş gibi. İşte bu bölümü açan "Goodbye For Good This Time" benim için en ayrıcalıklı ve sevdiğim parça. Harika bir orkestrasyon ve ortadaki akustik gitar solosu çok akılcı ve müzikaliteyi arttırıcı nitelikte. Bu parçadan sonra albümü dinlemeyi bile bırakabilirdim hani... ama dediğim gibi bu bir başlangıçtı ve yeni bir albüme adım atıyor gibiydim ve bırakmak olmazdı. "All We Need" ile Brit ve modern fikirler katılırken sonrasına gelen "Open Your Eyes" ile bas gitarı daha bir hissediyoruz. 

15 parçanın yer aldığı upuzun bir albüm ile Def Leppard'ı dinlemek ve değerlendirmek insanı ziyadesiyle yoruyor. Belli ki bu eski devler oldukça ağır bir emek vermişler. Bu tipte tek albüm yapmak yerine iki ayrı albüm bile çıkartabilirmişler ama galiba işi sağlama almak istemişler. Hani o meşhur Yeşilçam filmi repliği gibi "Bu da mı gol değil Hakim Bey!" demek istemişler ama bu kadar dikkat verecek rock dinleyicisi kaldı mı bilemem. 

Her şey bir yana uzunca bir aradan sonra Def Leppard'a böylesi uzun bir zaman ayırdım diyebilirim. Bu arada albümün finaline oturan "From Here To Eternity" de bir başka güzel çalışma diyebilirim. 

APTULİKA