B. B. King ile 25 yıl önceki İstanbul buluşması

İstanbul Festivali ilk başlangıcında klasik müzik ağırlıklıydı. Seksenlerin ortalarına doğru yavaş yavaş caz müzisyenleri de gelmeye başlamıştı. Modern Jazz Quartet, Oregon, Chick Corea, Keith Jarrett derken 1990'da yavaştan rock hissedilecekti. O yıl Santana festivale konuk olurken diğer bir yanda da Blues müziğin ustası B.B. King konseri de gerçekleşecekti.

Santana konseri o gün için hatta yıl için diyelim rock adına en büyük konserdi diyebilirim. Hatta hard rock konseri beklentisine bile cevap veren bir konserdi. O yılın gazetelerinde konser sonrası boy boy resimler ve haberler bir anlamda Metallica konserine eşdeğerdi. Ben o konsere gidemedim ama gidenler hala ballandıra ballandıra anlatır. 

Festival kapsamında yapılan B.B. King konserine gittim. Harbiye Açık Hava Tiyatrosu'nunu önüne birikmiş, konseri beklerken kalplerimiz pıt pıt atıyordu. İçeri girdiğimizde konseri beklemeye başladık. İlk önce "Fotograf çekimi yapılması yasaktır." tipinde bir anonstan sonra görünmelyen bir başka ses, ışıkların kararmasıyla birlikte, "Biiiii - Biiiii - Kingggg" diyecekti. Bu anonsla birlikte ışıklar tekrar yandığında sahnede nefeslilerden tut hepsi tekmili birden bir müzisyen kadrosu vardı. Onların ortalığa yaydğı blues ve caz tınılarıyla bir anda BB King görünecekti ve alkış mı yoksa kalp atışlarından oluşan bir senfoni mi Açık Hava Tiyatrosunu çınlatacaktı. 

Karşımızda blues'un yaşayan en eski isimlerinden biri hem de kelimenin tam anlamıyla bir kral vardı. Usta bütün klasiklerini birbiri ardına döküyordu İstanbul'un yaz akşamında semaya. Konseri büyük bir zevkle izleyenler ise bir parçayı fena halde istiyordu. Hatta parçanın girişini bile ağızlarıyla mırıldanarak yapıyorlardı. Garip ama istenen parça : Hoochie Coochie Man"di ve bu parça Muddy Waters'la özdeşleşmiş bir blues klasiğiydi. Klasik olmasına klasikti ama B.B. King hayatı boyunca bu parçayı okumamıştı. İşte o anda sahnede sandalyesine oturmuş halde gitarı karnında duran adam mikrofona eğilerek blues tarihini anlatacaktı. 

Konserden aklımda kalan bir anektot da B.B. King'in gitar anfisinin bir ara feedback yapmasıydı. Ben aklım sıra bunun festival organizasyonunun bir ayıbı sanmıştım. Sonradan öğrendik ki BB King yılların emektarı kendi anfisinden vazgeçmezmiş. İşte o anda gitarı Lucille olan sadakatinin diğer konser ekipmanları için de sürdüğünü anlayacaktım. 

O konserin olduğu yıl B.B. King, 64 yaşındaydı ve diyabet hastalığı ile ilgili sağlık sorunları başlamıştı. İstanbul konserine gelmeden önceki duraklarından birindeki konseri sağlık sebeplerinden dolayı da ertelenmişti. O yüzden büyük ustayı kimsede yormakta istemiyordu. Ancak B.B. King konserini bütünüyle dolu dolu bitirdiğinde herkes doymuştu.

B.B. King'in 64 yaşında olması ve diyabet hastalığını düşünerek, konser sonrası, "Babayı iyi ki izledik. Belki de bu son konserlerinden biriydi." diye kelamlar edecektik. Ancak yıllar geçti B. B. King yeni albümler çıkarrdı, konser üzerine konser verdi. 2006 çyılındaki seksen yaşına merhaba dediği bol konuklu albümü de King'i durdurmadı. 2014 yılının sonuna kadar sahnelerden inmedi, Bu yılın başında da konserlerine ufak bir ara vermişti ama Nisan ayında hastaneye kaldırılmasınının ardından konserlerine veda ettiğini açıkladığında yaşı 89'du. Geçtiğimiz hafta (14 Mayıs 2015) da hayata veda edecekti. Büyük usta 90 yaşını da görebilseydi diyor insan ama sanırım sadece 90 değil, 100 hatta hatta 500 yıl sonra da BB King müzik yapmaya devam edecek. Sözün özü BB King insanlığa ait tınılarıyla yüzyıllarca ötelere dek devam edecek. 

APTULİKA