Quincy Jones ismini ilk kez çocukluğumda radyoda çalan 1950'li yıllardaki caz parçalarıyla duymuştum. Zaten o yüzden "Kuinsi Cons" ismini radyo spikerinin sunumundan, daha okuma yazma bilmediğim zamanlarda doğru telaffuzla söyleyebiliyordum. Cazcılar arasında sıkı takibim olmamıştır ama her daim Quincy Jones ismi kafamda yer almıştır.
Sonra zaman geçecek yaşlandıkça caz hayatıma biraz daha girecekti. Count Basie, Ray Charles, Lionel Hampton, Charlie Parker, Miles Davis, Dizzy Gillespie, Ella Fitzgerald, Dinah Washington, Peggy Lee, Sarah Vaughan, Sammy Davis Jr. , Charles Mingus, Art Pepper ve Freddie Hubbard gibi isimleri dinleme haneme katacaktım ama Quincy Jones ismi vardı ama dinlediklerim arasında o yoktu. Aslında bu isimlerle bir şekilde çalışmıştı ama ben de serüveni yoktu. Aslına bakılırsa benim dinlemediğim ama bir şekilde popüler kültür içinde dayatılarak duyduğum çalışmalarda onun imzası hep varmış ki, yani bir şekilde bilmeden dinliyormuşum.
Gençliğimizde Michael Jackson'a mesafeliydik, eh sonuçta rockçıydık. Ancak "Thriller" albümünü bilirdik ve itiraf etmeliyim ki kulağıma hoş da gelirdi. Hele o "Bad" albümü iyice sarmıştı ama serde rockçılık var, renk vermemeliydim. Çok sonraları bu albeninin sebebinin Quincy Jones olduğunu öğrenecektim. Michael Jackson'ı "Bad" albümünde disko ritimlerinden funk-rock'a dönüştürmüştü. Ve açıkcası o sihirli el bizi de büyülemişti. Afrika'daki açlık için 1985'te yapılan yardım kampanyasının plağı olarak çıkan "We Are the World" bugün bile hafızamıza kazınmıştır ve bunun da arkadaki görünmez mimarı Quincy Aga'dır.
1980'lerde George Benson'ın "Give Me the Night" parçası da sevdiğim ama uluorta zikredemediğim çalışmalardandı. Hatta bu parça rockçılardan çok caz dinleyicisini kahretmişti. Muhteşem bir caz gitaristi funk tınılı disko parça yapmış , kaykayla asfaltta kayıyordu. Ancak o dönemin en çok satış yapan plaklarından biriydi, "Give Me The Night". Bunda da Quincy Jones'un parmağı vardı. Sadece George Benson, Michael Jackson mı, Quincy Aga'nın dokunuşuyla dönemin disko devleri Chaka Khan, Donna Summer da yerini alacaktı. Hatta Frank Sinatra hatta hatta Elvis Presley de onun dokunuşundan nasibini alacaktı.
O bir caz müzisyeniydi ama büyük caz orkestrasının şefi olmak yerine popüler müzik sahnesinin devasa orkestrasını yöneten bir deha olmuştu.
3 Kasım 2024 tarihinde 92 yaşında kaybettiğimiz Quincy Jones, sağlam bir caz müzisyeni, prodüktör yapımcı ve pop ikonlarının ardındaki gizli kahramandı. Bu arada bir hatırlatma yapayım, o 80'lerin Michael Jackson'un albümünde Eddie Van Halen, Jeff Porcaro gibi rock müzisyenlerinin çalıyor olması kolay bir şey midir ya da Quincy Jones vizyonu olmasa böyle bir şey olur muydu?
Aptulika
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder