Bugün haber olarak telefonumda gördüm. Bir metroda iki genç sevgili elele tutuşuyor diye tepki görüyor ve şu sözcük dökülüyor ağızlardan: "Hop kendinize gelin, burda aile var!"
Yıl 2024 ve haberi görünce kendimi bir anda uzaylı gibi hissettim.
Yahu o aile denilen şey bir sevgi ile var olmaz mı? Aklınıza hemen üreme gelmesin zira o her yanda küfür düzeyinde ayan beyan ama mutlaka sevgisiz olmalı. Adeta sevgi ayıp.
Hepiniz ilk aşkı yaşadığınız günü hatırlayın. O aşkınızın elini tuttuğunuzdaki sıcaklığı unutabilir misiniz. Hele o ilk öpücük anlatılabilir mi? O elele tuttuğunuz an ve ilk öpücük yaşamımızın en pürüzsüz anıdır ve unutulamaz.
Aile olmak işte bu sevgidendir. Altmış yaşımı aştım ama eşimin elini tutup yolda yürüdüğümde onun sevgilim olduğunu anlarım.
Hooop Aile Var !
Bir aile neden elele tutuşan iki sevgiliden rahatsız olur?
Mesela ben böyle bir şeyi gördüğümde, "Ne güzel ben de gençliğimde bu güzel duyguyu yaşamıştım." derim ve eklerim, " ne gençliği be ben de sevgilimle elele yürüyorum." derim. Öyle ki yaşıtlarımın eşi ya da sevgilisiyle elele yürümesi beni mutlu eder, onların hala sevgiyi yaşadıklarını anlarım.
Peki a dostlar, bir aile metroda yolculuk ederken elele tutuşmuş iki sevgiliyi görünce neden rahatsız olurlar?
Onlar bu duyguyu yaşamadılar mı?
Yaşamadılarsa nasıl aile oldular?
Sevgi yok mu aile olmakta?
Yoksa akıllarına ilk sevişmeleri mi geldi?
Bu soruyu soran beni de acayip marizleyecekleri kesin. Ama benim için sevişme de pırıl pırıl bir duygudan ibarettir.
Elele tutuşan sevgili gördüklerinde akıllarına ne gelir acaba. Sevişme değil ama mutlaka düzüşme gelir. Sevgisizlik yaşam boyu taciz tecavüz ve ötesi.
Yıl 2024 ve yıllar öncesine gidiyorum. İlk kez sevgilim olmuş ve onu öpüyorum. Otobüsteyim ve kimseden ses çıkmıyor. Bir iki kişi tövbe tövbe diyor. Ama biz dertliyiz. Ne biçim bir yer burası diyoruz. O günden bu güne yarım asıra yakın zaman geçmiş ve şimdi elele tutuşmak kabahat. Bize ne oldu... nereden nereye gittik.
Keşke o zamanlar çocuklara "amcalara pipini göster" demek yerine, "amcalara sevgini göster" deseydi aileler.
Beyler, Hanımlar, teyzeler, amcalar ve tabii aileler sevgiden korkmayın.
O güzelim şair, bu memlekette bizden yıllarca önce
"Dünyayı güzellik kurtaracak
Bir insanı sevmekle başlayacak herşey"
dememiş miydi?
Peki benim bu güzel diyarımı ne zaman terk etti bu sevgi. Öncelikle o şairden özür diliyorum ve biz ne ara böyle olduk ve sana yakışamadık diyorum.
Sadece dünyayı değil aileyi de sevgi kurtaracak... o zaman bir insanı sevmekle başlayalım bu yaşama.
Aptulika
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder