Dirty Honey 2017 yılında kurulmuş , ABD'li bir rock grubu ve bugüne kadar iki albüm yapmışlar. Ben onları ikinci albümleri olan "Can't Find The Brakes" ile tanıdım. Dinlememle de bir anda 1970'lere geri gittim. Benim gibi 60'larına adım atmış bir adama hala zevk verebilecek genç grupların olması da ilginç hani. Ama o eski soundlar hala dinleniyor ve tarza gönül veren gençler de azımsanmayacak kadar çok. İşte onlardan biri de Dirty Honey.
Marc LaBelle (vokal), John Notto (elektrik, akustik gitar), Justin Smolian (bas, akustik gitar) ve Jaydon Bean'den (davul) oluşan Los Angeles'lı grup, Led Zeppelin temelinden hareket ediyor. Zaten LaBelle'ın sesi Robert Plant'i anımsatıyor. Grubun temellerinde Aerosmith'in etkisi de büyük, özellikle John Notto'nun gitarı yer yer Joe Perry etkisinde ki, bunu "Won't Take Me Alive" parçasında daha iyi görüyoruz. Ardından gelen "Dirty Mind"da ise Justin Smiian'ın bas gitarı harika bir görev yapıyor. Blues ile hard rock arasında nefis dokunmuş bir parça, Sonrasında gelen "Roam" ile sakin sulara kendimizi bırakıyoruz.
Dirty Honey, sadece hızlı parçalarda değil baladlarda da çok başarılı mesela Coming Home" akustik dokunuşuyla gayet dikkat çekici. "You Make It All Righy" da bu yapıda bir parça. LaBella'nın sesiyle arkadan gelen geri vokaller muhteşem bir buluşmayı sağlıyor. Bu parça kesinlikle albümden çıkan ilk gözdem ve etkisi uzun bir süre süreceğe benzer gibi gözüküyor. Bu parçada Ian Peres'in Hammond orgla katılımı da harika olmuş.
Bunca güzellikle bizi sarhoş eden Dirty Honey bununla da yetinmeyerek albümüm sonunda yer alan "Rebel Son" isimli parçayla yapacağını yapıyor. Hele bir de sona doğru piyano ile bize yolluk vererek, dükkanı kapıyor.
Dirty Honey harika bir grup ve son albümü "Can't Find The Brakes" dinlemeye doyulmayacak kadar güzel ama grubun bas gitaristi Justin Smolian'ın ismini ayrı bir yere not ediyorum.
Aptulika
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder