Warren Haynes hem solo hem de grubu Gov't Mule ile yaptığı albümlerle 1960 ve 70'li yılların jamsession mantığını ve ruhunu günümüze taşıyan harika insanlardan biri. Oldukça da üretken biri olan Haynes kimi zaman grubuyla kimi zamanda solo olarak her yıla bir albüm sıkıştırıyor. Açıkcası her çalışması çıktığında üzerine bir anda atılıyorum, hiç bir zamanda yanılmıyorum, her defasında yeni bir heyecana kavuşuyorum. Bu kadar albümü dinledim, bir keresinde vasat bulacağım şey çıkmadı doğrusu.
Warren Haynes'in ve tabi Gov't Mule'un en sevdiğim yanı parça sürelerinin uzun olması( hatta bir ara 25 dakikayı aşan parçaları da vardı). O uzun parçaları doğaçlama yeteneği ile işlemesi bana 70'li yılların bereketini getiriyor adeta. Bu hafta çıkan "Peace... Like A River" albümünde de en kısa parça 4 dakika 33 saniye. En uzun parça ise 9.07 dakikalık süresiyle "Made My Peace". Öyle güzel işleniyor ki, melodik akıştaki parça ortalara doğru giren slide gitarlarla bir anda orkestral bir etki ile 70'lerin Electric Light Orchestra etkisine giriyor. Aralarda giren akılcı ritim bir parantez oluşturarak yeni cümlelerin oluşturulmasını sağlıyor. Sona doğru piyanonun tuşeleriyle oluşan solo yerini gitara bırakıyor ki çok ama çok harika bir etki yakalıyor. Kelimenin tam manasıyla Ö Z L E M İ Ş İ M!
"Peace... Like A River" albümü, 2021 tarihli "Heavy Load Blues" ile eş zamanlı olarak kaydedilmiş ve iki albümü birbirine bağlayan enerji ortaya çıkıyor. Ancak geçen albüme göre bu çalışmayı rock yönü daha öne çıkmış diyebilirim. Bu yüzden de geçen albümden daha fazla ısındım.
Albümde konuk listesi de bir hayli görkemli. "Shake Our Way Out" parçasında ZZ Top'tan Billy Gibbons'u görüyoruz ki kazanılan boogie etkisi doyum olmaz tatlar getiriyor. Konuk ziyafeti "The River Only Flows One Way"de Billy Bob Thornton ile sinemaskop bir etkide sürüyor. "Dreaming Out Loud" başladığında Ivan Neville ve Ruthie Foster'ı görüyoruz. "Just Across The River" ile konuk trafiğini Celisse dolduruyor... hem de ne doldurma, böyle bir soul sese öyle ihtiyacımız vardı ki.
Gov't Mule'da Haynes'e ek olarak, davulcu Matt Abts, klavyede Danny Louis ve basçı Jorgen Carlsson öyle güzel bir uyumu sağlıyorlar ki, "After the Storm" bunun en iyi örneği. Girişte öyle güzel bir hava oluşuyor ve aklıma hemen Allman Brothers'ın caz etkili Southern Rock tadı geliveriyor. Klavye, bas ve o zillerin harika kullanımıyla davul harika bir uyumu sağlıyor.
Warren Haynes Güney Rock'ın estetik boyutu The Allman Brothers ile de çalışmıştı ama zaman içinde kendi rengini de koyarak solo albümler yaptı ve yanısıra Gov't Mule ile de harikalar yarattı. Onun tavrı bizlere 1960 ve 70'lerin ruhunu günümüzde hissetmemizi sağlıyor. Ancak bu günümüzde moda olan "Retro" vari bir şey değil. Haynes ve Gov't Mule o zamanların üretkenliğini ve yaratıcığını bugüne taşıyor ama yapılan iş "nostalji" arayışında değil bu çağa ait oluyor.
Aptulika
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder