Çocukluğumuzda onu ilk olarak "Domates Güzeli" diye tanıdık. Nahide Şerbet tiplemesiyle siyah beyaz ve tek kanallı ( ama çok sesli) televizyonlarımızda Ayşen Gruda'yı izlemeye doyamazdık. Sonrası sinema filmleriyle devam etti tutkumuz. Öyle güzeldi ki, bütün Türkiye bir aile gibiydik sanki.
Şimdi Ayşen Gruda'nın artık aramızda olmadığı haberini aldım. Bir yandan göz yaşı döküyor bir yandan da katıla katıla gülüyorum, çünkü o güzel filmlerdeki kareler aklıma bir bir geliyor.
Ayşen Gruda'yı televizyondan sonra da sinemadan tanımıştık ama o benim doğduğum yıllarda tiyatrodan başlamıştı. Üniversite yıllarında da onu tiyatrocu olarak izleme bahtiyarlığına erişecektim.
Biz onu hep gülerek hatırladık ama son yıllarında bize daha yeni şeyler öğretecekti. Ayşen Gruda sanatçının dimdik ve vakur duruşunu simgelerken, Çağdaş Türkiye'nin yılmaz savaşçısıydı.
Aptulika
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder