Radyo dinlemek için bir siteye ihtiyaç yokmuş.

İki ay öncesi Blues Perişan radyo programına başlayacağım diye sevinmiş, yeri göğü inleterek sizlerin başınızı ağrıtmıştım. Süregelen gelişmeler bu programın başlamasını geciktirdi. Dün gelen bir haber ise herşeyi bitirdi. Çünkü programı yapacağım radyodinlemekicinbir.site yayın hayatına son verdi. Aşağıda sitenin kurucusu Andaç'ın yazısını okuyarak bunun sebebini öğreneceksiniz. Kiminiz yazıya şöyle bir bakıp, sponsörsüz olmaz falan diyebilirsiz. Hatta "piyar" falan da diyebilirsiniz. Demeyin yazıyı okuyun ve 2 yıl önce başlayan bu inanılmaz projedeki emeğe hiç olmazsa saygı duyun. Ama olmuyor işte. 
radyodinlemekicinbir.site projesi sona erdi. Andaç yazısında, 

"Biz bunu bir ihtiyaç olarak değerlendirdik ancak iki sene sonunda gördük ki, bu bir ihtiyaç değilmiş. Bu yorumu sadece radyodinlemekicinbir.site’ye bakarak yapmıyorum. Bu ülkede benzer şeylerin peşinde, benzer ilkelerle koşan aşağı yukarı her platformun karşılaştığı, sonunda yüzleştiği mesele bu." 

demiş. 
Bunu çok iyi biliyorum. Bundan on yıl önce bunu karikatür için kendi kendime söylemiştim. Şimdi bakıyorum da bu diyarda yazıp, çizmeye, resime, heykele kimsenin ihtiyacı yok. Ama dert değil madem yaşıyoruz yazacağız, çizeceğiz, üreteceğiz. 
Andaç yazısını başlığına "Yolu Sonu" ismini vermiş ama ardından üç nokta da eklemiş. Bence bu bir virgüldür. Yani şimdi yolun sonu ama devam edecek. Ben Blues Perişan'ı gene yapacağım. Belki yeni bir radyo kanalı arayacağım ama ilerde gene  radyodinlemekicinbir.site projesi'nde devam edeceğim. 
Aptulika

Yolun sonu…

Merhaba!

Kasım 2016’da bir şeylerin eksik olduğunu düşünerek bir yola girme kararı almıştım. Böylelikle radyodinlemekicinbir.site projesi ortaya çıkmıştı. Kasım 2018’de hâlâ bir şeyler eksik, ancak bu kez başka şeyler. Para, destek, ilgi, samimiyet… Ne kadar çoğaltılabilirse. Umarım her ikisinin de yerini dolduracak birileri çıkar.

radyodinlemekicinbir.site asrın projesi değildi elbette. Yine de benzer şeylerden keyif alan insanların bir araya geleceği, katkıda bulunacağı bir mecra yaratmaya çalıştık. Rock, blues, jazz, klasik müzik dinlemek dünyanın en önemli şeyi değil tabii ki ama yedi gün yirmi dört saat kafamızı kaldıramadığımız dünyanın en önemli şeyleri (!) arasında bir boşluk açmak ve o kadar önemli olmasa da keyif veren bir şeyler yapmanın güzel araçlarından biri. Biz bunu bir ihtiyaç olarak değerlendirdik ancak iki sene sonunda gördük ki, bu bir ihtiyaç değilmiş. Bu yorumu sadece radyodinlemekicinbir.site’ye bakarak yapmıyorum. Bu ülkede benzer şeylerin peşinde, benzer ilkelerle koşan aşağı yukarı her platformun karşılaştığı, sonunda yüzleştiği mesele bu.

Asrın projesi değil demiştik, değil. radyodinlemekicinbir.site pek çok konuda başarısız ve eksik bir proje. İsminden, programlarına kadar her şeyi eleştirilebilir. Ancak eleştirilemeyeceği bir nokta var. Verilen emek ve o emeğin kalitesi. Bu vesileyle radyodinlemekicinbir.site’ye gönüllü emeğini veren Uygar Arpak‘a, Barış Akhan‘a, Nitel Muhtaroğlu‘na, Okan Meriç‘e ve Hakkı Aktuğ‘a, Sezen Aladağ Özdemir‘e, Başak İdil Özen‘e, Dinçer Tuğmaner‘e, Umut Tugay Temel‘e, Mert Yanan‘a, Vedat Bey‘e canıgönülden, hem bir dinleyici hem de ekip arkadaşı olarak teşekkür ediyorum. Kapanış tarihinin belirsiz olması sebebiyle -çok istemiş olsam da- aramıza katılamayan Sevgili Aptülkadir Elçioğlu‘na da özürlerimi iletiyorum. radyodinlemekicinbir.site’ye verdikleri emeğin yanında (pek çoğu benden yaşça büyük) ekipteki herkese arkadaşlıkları için ayrıca teşekkür ederim.

Neden kapanıyor? Neden şimdi? Bu sorular da yanıtlanmalı tabii ki. Bir süredir maddi olarak projeyi sürdürmekte zorlandığımı pek çok dinleyicimiz biliyorlardı. Bunun yanında Radyo ve Televizyon Üst Kurulu internet yayıncılığını düzenleyen yeni bir yönetmelik taslağı sundu. Bu taslak henüz yürürlüğe girmemiş olsa da, girdiğinde bizim gibi lisanslama, server vs. gibi operasyonlarını yurtdışından yürüten platformların sonunu getirecek. Bu, neden kapanıyor sorusunu (ki tam olarak değil) açıklıyor olsa da neden şimdi sorusunu yanıtlamıyor. Pek tabii yönetmelik yürürlüğe girene kadar direnebilirdik. Direnecek motivasyon, sebep bulamamaya, maddi ve manevi olarak yıpranmanın altından kalkamamaya başladım. Neden şimdi sorusunun yanıtı da basit olmasa da bu kadar kısa.

Bunca emeğin ve vaktin tek bir amacı vardı; paylaşmak. Eh, özünde tek taraflı olmayan bu işte teşekkür edilmesi gereken -sayıları çok olmasa da- çok önemli insanlar var. Destekçilerimiz. Son 1 senede projeyi sürdürebilmemiz için yaptıkları fedakârlıkların hakkını ödeyemeyiz. Bize hem omuz verdiler hem de başka hiçbir motivasyon bulamadığımızda motivasyonumuz oldular. Her birine tek tek teşekkür ederim! Sizi seviyorum!

Web sitesi bir süre daha açık kalacak. Podcastler, listeler ve yazılar internette kaybolana kadar bir yerlerde duracaklar. Geçmişte yalnızca destekçilerimize açık olarak yayınlanan podcastler de bir süre sonra tamamen açık halde yayınlanacaklar.

Yolun sonuna geldik. Yapabildiklerimin mutluluğu, yapamadıklarımın üzüntüsü ve belki biraz öfkesiyle…

Hoşçakalın!

Andaç Işık
5 Kasım 2018