Suratımızdaki gülücüğün yittiği an

Okuduğum ilkokul, ortaokulun yerinde yeller esiyor. 
Doğduğum şehrin silüetleri, sokakları hemen hemen herşey yok olup gidiyor. 
Bugün bir saat önce aldığım bir haber o çoktan giden yazlık açık hava sinemalarında izlediğim filmlerin kanıtlarının da bu zalim dünyadan çekip gittiğini öğrenecektim. Artık çocukluğumun Hababam Sınıfı öğrencileri de bizi yalnız bırakmaya başladı. Bugün Güdük Necmi abimizi de kaybettik. 

Halit Akçatepe'nin de yeri dolmayacak tıpkı Kemal Sunal ve Tarık Akan gibi. 
Suratımızdaki tebessümün müsebbibleri bir bir gidiyor. 

Yahu bu adamlar nasıl güzel insanlarmış be, her birini yitirdiğimde etrafımı saran çölde boğulduğumu hissediyorum. 
Seni unutmayacağız Halit Akçatepe ve 1970'lerin güzellikleri. 
Ne çok şey kaybettik, ne çok. 

Aptulika 
31 Mart 2017