DOMINIC MILLER - “Ad Hoc” (2014)

 (Albüm kritik)

Arjantin kökenli İngiliz gitarist Dominic Miller’in ismini çok iyi bilmeseniz de 90’lı yıllardan bu yana müziğine kulağınızın çok aşına olduğuna eminim. Özellikle Sting albümlerinde devamlı yer alan bu gitaristi Phill Collins’in 1989 tarihli popüler albümü “...But Seriously”daki performansı ile de tanımamız mümkün. Kendisini biraz daha tanımlamamız gerekirse İsveçli gitarist Malmsteen’in caz ve pop hali diyebiliriz. Maharetli gitar çalış tekniği ile klasik müzik adaptasyonlarını rahatlıkla müziğine katan usta bir isim.

“Ad Hoc” sanatcının 10. solo albümü.  Dominic Miller’e Dylan Fowler steel gitarıyla eşlik ederken, klasik müzik kökenli kemanda Peter Tickell, çelloda da Lars Danielsson yerini alıyor. Sebastian Studnitzky’in trompet, piyano ile katılımı yapımın caz kanadını oluşturuken, perküsyoncu Rhani Krija ile vokalist Eda Zari ‘yi de albümün müzisyen kadrosunda görüyoruz. Eda Zari’nin vokal katılımı ise parçaların enstrümantal özelliğini bozmayan bir yapıda ve sözsüz.   

10 parçanın bulunduğu albüm Dominic Miller’ın hem elektro hem de akustik gitarıyla yumuşak dokunuslu izler bırakıyor. Müzikal kategori caz olarak nitelense de new age tavrına oldukça yakın. Ve tabi Sting parçalarından aldığımız tadı da hissetmemiz mümkün. Ancak hem besteler hem de yorumlar Sting parçalarının takibinde değil, oldukça farklı ve Miller’in müzikal yaklaşımında. Albümün başından sonuna çok önemli bir görev yapan perküsyoncu Krija ile sözsüz vokalleriyle Eva Zari çalışmanın jokerleri gibi. Çalışmada Studnitzky’nin trompeti ise çalışmayı cazla buluşturan tavırda.  
Aptülika
aptulelcioglu@gmail.com