Grubun 2004 yılı albümü
2004'te yazılmış bir yazı
Otuzuncu yılını
deviren renkli ve çılgın rock grubu Aerosmith, 14. stüdyo albümünü gerçekten
debdebeli çıkartıyor.son zamanlarda yaptıkları yeni denemelerle dinleyicini
küstüren grup öyle bir albüm yapmış ki affetmemek imkansız gibi gözüküyor.
“Honkin’On Bobo”ya yeni bir albüm diyebiliriz ama içinde yeni bir çalışma yok.
Grup müzikal köklerini oluşturan blues klasiklerini kendi soundları içinde
yorumlamışlar. Aslına bakılırsa çok da iyi etmişler. Ortaya 12 parçalık nefis
bir müzik ziyafeti çıkarken topluluğun da müzikal köklerine nasıl sadık
kalabıldiğine şahit oluyoruz
Albümde Willie Dixon, Bo Diddley, Mc Dowells, Little Walter;
Big Joe Williams gibi blues ve rock’n roll ustalarının unutulmaz şarkıları
Aerosmith’in yorumuyla karşımıza çıkıyor. Bunlara ek olarak bir de Rolling
Stones parçası var ki keyfi ikiye katlıyor. Albümden ilk öne çıkan Big Joe
Williams’ın 1965’lerde meşhur olan blues parçası “Baby, Please Don’t Go”nun
yorumu oluyor. Ardından ise dörtgen şeklindeki gitarıyla büyük rock’n roll
klasiklerine imza atan Bo Diddley’in “Road Runner”ı geliyor. Tabi bunlar
arasında Willie Dixon’un “I’m Ready” si ve Mc Dowells’in “Back Back Train”i de
zikredilmeden geçilmeyecek denli harika yorumlanmış.
Türkçemizde “Bit pazarına nur yağdı” diye bir deyim var ya,
bence bugün için oldukça geçerli diyebilirim. Bir yanda Eric Clapton, Robert
Johnson’u gündeme taşırken, diğer yanda da ünlü yönetmenlerin biraraya gelip
eski blues ustalarının hayatlarını film halinde belgelediklerini görüyoruz.
Bence bu gayet de iyi oluyor. Hele Aerosmith’de hem eski parçaların tadını
tekrar yaşarken, diğer yandan da grubun yeni çalışmalarını dinliyor musuz gibisinden bir illizyona giriveriyoruz.
APTÜLİKA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder